skanuj0021

Połączenia klinowe dzieli się na:

-    poprzeczne — oś klina j est prostopadła do osi części łączonych;

-    wzdłużne - Oś klina j est równoległa do osi. części łączonych.

H - h

Klin jednostronny wzdłużny a) - PN - 78/M - 02042    S = —j— = tgp

wam *    ,. _ H-h _M a

Klin dwustronny poprzeczny symetryczny b) C ~ “J^-- = ftgj

Klin jest wbijany siłą Q co powoduje powstanie między roboczymi powierzchniami klina i części łączonej znacznych sił docisku i związanych z nimi sił tarcia T. Przy obciążeniu połączenia siłąF, reakcje R dążą do wysunięcia klina. Aby' klin nie wypadł w czasie pracy musi być spełniony warunek samohamowności. Dla klinów'^- jednostronnych i dwustronnych symetrycznych, warunek jest określony zależnościami:

p>p    ,    P>f

gdzie:

p-kąt tarcia;    tgp = p

Dla przeciętnych warunków pracy (stal po stali, powierzchnie niesmarowane), przyjmuje się obliczeniowy współczynnik tarcia:

łi = 0,l

p = arctg 0,1 ~ 5°43'

Pochylenie klinów wzdłużnych wynosi:

S = tgp = 0,01    1:100

Pochylenie klinów poprzecznych wynosi:

C = 2tg|=l:5    1:10

Wartości te są uprzywilejowane i wystarczają do zachowania samohamowności klina.

Połączenia klinowe poprzeczne to połączenia takie, aby mogło pracować przy zmiennych obciążeniach. Należy je tak zaprojektować, aby uzyskać tzw. napięcia wstępne (zawrzeć w konstrukcji powierzchnię oporową).

Wady połączeń klinowych poprzecznych:

-    osłabianie części łączonych;

-    nierównomierne naprężenia;

-    stosowania dużych sił przy montażu.

Połączenia klinowe poprzeczne zastępuje się połączeniami:

-    kołkowymi;

-    sworzniowymi;

-    gwintowymi.