Stosowanie protokołu TCP/IP wspierał Departament Obrony, wybierając go na swój protokół standardowy i wymagając go od dostawców. Mniej więcej w tym samym czasie projektanci z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley wydali nową, ogólnie dostępną wersję systemuMJN1X, - 4yLfijP (fter-keley Software Distribution, dystrybucja o program oWańrd*Berf<efe™ Ścisła integracja z tym systemem była przyczyną dalszego rozwoju protokołu TCP/IP. System BSD stał się podwaliną innych systemów UNIX, co wyjaśnia przewaflŁ-orotokołu TCP/IP w tym środowisku.
Protokół TCP/IP zapewniał niezawodność, potrzebną Internetowi do rozwinięcia skrzydeł. Naukowcy i praktycy zaczęli dodawać do zestawu TCP/IP kolejne protokoły i na-rzędzia. powstały na początku. Do nowszych należą [MAP, POP
Inną ważną siecią był NSFNet. Znaczenie prac wokół ARPANET-u dostrzegła Narodowa Fundacja Nauki (NSF, National Science Foundation) IJSA, decydując się na utworzenie własnej sieci. NSFNet połączył pewną liczbę superkomputerów z urządzeniami uniwersyteckimi i rządowymi. Wraz ze wzrostem popularności sieci fundacja NSF *■ zwiększała jej możliwości, ulepszając łącza „szkieletowe” (backbone). Poczynając od łączy o szybkości 56 kilobitów na sekundę (kb/s), poprzez łącza T-l (1,544 Mb/s) aż po T-3 (43 Mb/s), NSFNet szybko stawał się najszybszą istniejącą intersiecia.
Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych sieć NSFNet zastąpiła starszy i wolniejszy ARPANET, stając się oficjalnym szkieletem Inte^^^*
MG
" roku Europejski Ośrodek Badań Jądrowych (CERN, Centre Europeen pour la echerche Nucleaire) i Tim Bemers-Lee przedstawili pomysł „ogólnoświatowej pa-czyny” HVW]j^Worl^^de]V^). Rok później wydano pierwszy prograraritiencki WW *-e umożliwiły przekształcenie Internetu z narzę-
izia wył^ff^SRro^l^Ssowanego tylko przez naukowców i studentów, w narzędzie graficzne, wykorzystywane przez miliony ludzi.
W kwietniu 1995 roku zlikwidowano sieć NSFNet, zastępując ją konkurencyjnym szkieletem komercyjnym. Złagodziło to ograniczenia dotyczące podłączania się do Internetu, otwierając go na zupełnie nowy, komercyjny typ użytkownika.
Protokół dwupunktow^jPPP^PoinMo-^ 1994 roku, przyjął
^■pfJWffScnniew roku 'następnym. PozwalaPTTaTomuniK^ pośredni-
ctwem linii telefonicznych, ułatwiając dostęp użytkowników do Internetu, /.biegło się to z powstaniem pierwszy ćlTdostawców usług internetowych (fSP, Internet Ser\’ice Provtder), podłączających użytkowników do Internetu. Zaczął się gwałtowny wzrost liczby użytkowników domowych.