77011 str265

E. BnjkicwKż-Griibowika.Z. Mikulski HydrvU<ieki OKt^mi Wkuzowh 2005 ISBN S3-OI-H579 X. O by WN PWN 21105

Rys. 216. Widmo fal elektromagnetycznych

c    § s rS £

3 §

•    % « O«. o ^ -

2    2 2 §a °'Sd

			V
	*t*	AJ e	1
	1 2 * C <X*	£ c V e	c 2^1 z w c	z i 3
	E i	t

§§

28

£ £ T- CO

transm $>» światła widzianego w oceanie

□

$

Cl

C

7T

C

S> Hydrologia ogólna - Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Zdzisław Mikulski - iLibrary Reader

się zabarwienie wody morskiej. Istnieje zależność między barwą wody morskiej a jej przezroczystością, której miarą jest głębokość, na jakiej staje się niewidoczny krążek Secchiego opuszczony do wody. Poszczególne kolory wody morskiej określają jej przezroczystość:

szafirowa

niebieska

zielononiebieska

niebieskozielona

zielona

brunatna

35 m 27 m 18 m 12 m 9 m 2 m.

Największą przezroczystość wody ma Morze Sargassowe (66,5 m); w Morzu Śródziemnym sięga ona 60 m. w Morzu Czarnym 25 ni. w Morzu Bałtyckim (część południowa) 13 m, w Morzu Białym 8 m.

O

rr.

a>

r-o

co

ui

co

co

co

Od przezroczystości wody morskiej zależy granica fotosyntezy, którą określa tzw. poziom kompensacyjny, czyli taki stan oświetlenia wewnętrznego, przy którym proces fotosyntezy zdolny jest zapewnić ledwie własną całodobową przemianę materii organizmu roślinnego.

265

o

©

©

&