B^SO-A-r, <?>= 0,444;
więc B = 50 • 0,096 • 0,444 = 2,13=^2,62; az = A- At = 0,096 • 103 = 9,8 kG/cm2;
Oz
12,3<25,2 kG/cm2;
9,8
ow
X 0,797
Px = B • d ■ At = 2,13 • 41 • 103 = 9000 kG/m;
ffrdop 3,5 _
n --—-= 0,357;
Oz 9,9
P2 = 9000 • (1-0,357)2 = 3780 kG/m;
5 • 1400
FZ1 = lcm • 5 cm = 5 ćm2; hx --= 1,86<2,5 m.
3780
Wymagany przez normę najmniejszy przekrój obręczy (o ile nie przeprowadza się dokładnych obliczeń) jest
Fz min = 0,00075 • 41 • 186 = 5,7>5 cm2.
Obecnie ostrzymane wartości są realne i prawidłowo ustawione. Stąd widać wyraźnie, jak istotne znaczenie ma pod każdym względem należycie zastosowana izolacja termiczna w kominie.
1.7.2. Obliczenia statyczne
Zgodnie z wymaganiami normy kominowej, powinny one podawać:
a) schematy obciążenia wiatrem,
b) dane dotyczące temperatur wewnętrznych (spalin) i temperatur zewnętrznych,
c) obliczenie wartości statycznych i wymiarowanie przekrojów trzonu, cokołu, płyty fundamentowej komina oraz innych elementów- konstrukcji komina o podstawowym znaczeniu (np. wzmocnienia przy otworach),
d) sprawdzenie stateczności ze względu na przewrócenie i przesunięcie,
e) sprawdzenie naprężeń w podłożu pod fundamentem,
f) sprawdzenie wpływu różnic temperatur w ścianie trzonu komina,
g) obliczenie i wymiarowanie wszystkich elementów pomocniczych (np. stropów wewnętrznych, lejów odpopielających itd.).
W przypadku kominów o wysokości ponad 100 m obliczenia powinny dodatkowo zawierać:
h) obliczenia dynamiczne,
i) obliczenie największego wychylenia wierzchołka komina,
j) obliczenie przewidywanych osiadań komina,
k) obliczenie wielkości rozwarcia rys w ścianach kominów żelbetowych.
Ciężary objętościowe materiałów przyjmuje się wg PN-64/B-02009. Dla materiałów najczęściej spotykanych w budowie kominów wynoszą one: mur z cegły kominówki klasy „250” — 1900 kG/m3
„ „ „ budowlanej pełnej zwykłej — 1800
mur z cegły szamotowej - — 1900
beton zwykły z kruszywa kamiennego — 2300
„ „ j.w. zagęszczony mechanicznie — 2400
beton z żużla paleniskowego bez piasku — 1400
zwykły zbrojony (żelbet) z kruszywa kamiennego — 2400
beton zbrojony j.w. zagęszczony mechanicznie — 2500
żużel paleniskowy suchy — 1000
„ wielkopiecowy granulowany suchy — 600
torf mielony (proszek torfowy) —- 250 „
Obciążenie wiatrem jest dla kominów obciążeniem podstawowym, należy je przyjmować jako poziome, równomiernie rozłożone i działające w kierunku, przy którym w obliczanym przekroju poprzecznym komina występują najniekorzystniejsze naprężenia krawędziowe. W obliczeniach nie uwzględnia się osłonięcia komina przed wiatrem przez otaczające budowle.
Obciążenie jednostkowe wiatru:
w0 — C ■ C ■ q0 kG/m2,
gdzie: ( — współczynnik dynamiczny;
C — ,, opływu, zależny od kształtu przekroju poprzecznego komina:
dla przekroju kołowego C — 0,67;
,, ,, ośmiokątnego C — 0,80;
,, ,, kwadratowego:
przy kierunku wiatru prostopadłym do ściany C = 1,00;
„ ,, ,, ,, ,, przekątnej C ~ 0,71;
</0 — normowe parcie dynamiczne wiatru w kG/m2.
Według obowiązującej od 1 I 1973 r. normy PN-70/B-02011 Obciążenie wiatrem, przyjęto 5 stref klimatycznych w kraju i odpowiadające im wartości liczbowe normowego ciśnienia dynamicznego wiatru q, które dla wysokości do 10 m nad powierzchnią ziemi wynosi:
q = 45 kG/m2 w I strefie, obejmującej większą część obszaru Polski między jej wschodnią i zachodnią granicą,
93