85887 zdjeH6

2.12. Adnotacje treściowe

Poszczególne pożycie bibliografii załącznikowej można poszerzać o tzw. adnotacje, czyli krótkie informacje przedstawiające treść danej książki, zawarte w niej wnioski i metody badawcze. Adnotacje treściowe składa się jako samodzielne akapity, zwykle stopniem pisma mniejszym od tekstu opisu, np.

Lit era tara

1.    David A. Aaker, Buiłding Stront Brands, New York: The Frce Press, 1995.

Autor przewiduje, że w ciągu następnych trzech dekad będziemy świadkami nieokiełznane) .walki marek".

2.    Robetl H. Frank, Philip J. Cook, 7V Warner Takt AU Socttiy, New York: The Free Press, 1996.

Krytyczne spojrzenie na społeczeństwo marketingowe, które przyczynia się do powstawania strat w gospodarce, do wzrostu nierówności gospodarczej i bezsensownej konsumpcji.

2.13. Specyfika opisu wielotomowego zbioru dzieł oraz dzieła wielotomowego

W opisie bibliograficznym wielotomowego zbioru dziel jednego autora podaje się tytuł całości wydawnictwa oraz numery tomów, np.

A. Mickiewicz, r. 1-16, Dzieła, Warszawa 1948-55.

Opisując pojedynczy tom zbioru dzieł, należy podać numer tomu i jego tytuł własny, np.

A. Mickiewicz, Dzieła, t. 3, Utwory dramatyczne, oprać. S. Pigoń, Warszawa 1949.

Podobnie należy postąpić, opisując dzieło wielotomowe (wieloczęściowe) oraz jego pojedynczy tom (część), opatrzony własnym tytułem, por.

W. S. Reymont, Chłopi, cz. 1-4, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1906.

ale

W. S. Reymont, Chłopi, cz. 1, Jesień, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1906.

W wielotomowych zbiorach dzieł w obrębie pojedynczego tomu rozumianego jako jednostka introligatorska i biblioteczna (wolumin) może się znaleźć kilka publikacji mających swe odrębne tytuły. Należy wówczas podać wszystkie tytuły zawarte na stronie tytułowej książki, oddzielając je od siebie średnikami, np.

M. Białoszewski, Utwory zebrane, t. 1, Obroty rzeczy; Rachunek zachciankmoy; Mylne wzruszenia; Było i było, Warszawa: PIW, 1987.

S. Żeromski, Utwory wybrane, t. 4, Wierna rzeka; Wiatr od morza; Uciekła mi przepióreczka..., wstęp H. Markiewicz, Warszawa: Czytelnik, 1973.

2.14. Specyfika opisu gazet i czasopism

Elementami opisu bibliograficznego wydawnictw ciągłych (gazet i czasopism) są: tytuł awtniyupa periodyku, rok wydania oraz oznaczenie numeru bądź zeszytu. Szczegóły w postaci podtytułu, numeru rocznika, miejsca wydania i wydawcy są elementami fakultatywnymi.    _

Tytuły gazet i czasopism ujmuje się w cudzysłów i zapisuje pismem prostym. Podtytuły Zapis tytus* można pomijać, jeśli nie są niezbędne do identyfikacji pisma. Dopuszcza się zapisywanie tytułów gazet i czasopism w postaci skrótów lub skrótowców (bez cudzysłowu), np. BPTJ (** „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”), GW (= „Gazeta Wyborcza"), Pwn.

LIl (** „Pamiętnik Literacki”), PF (= „Prace Filologiczne”), Por. Jęz. (* „Poradnik Językowy”). Ustalone dla danej publikacji skróty (ew. skrótowce) powinny być objaśnione przed wykazem bibliograficznym.

2 56i j Czyść łłł Tekst główny i teksty poboczna