■ Zasady wykładni prawa ■*>
nien się oprzeć na podstawie szczegółowo i wszechstronnie ustalonych oraz skonkretyzowanych okolicznościach danej sprawy, które powinny obejmować m.in. całokształt stosunków składających się na sytuację życiową małżonków (skład rodziny, warunki materialne, zdrowotne, mieszkaniowe). Dopiero na podstawie tych ustaleń można bowiem wyrazić opinię o sprzeczności nieudzielenia zgody na rozwód z zasadami współżycia społecznego”.
W niektórych przypadkach do wszczęcia postępowania nie wystarcza stwierdzenie, że naruszono prawo, ale konieczne jest ustalenie, że rażąco naruszono prawo (por. np, art. 523. k.p.k., art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.1). Jak wyjaśnia SN w wyroku z 20 czerwca 1995 r. (III ARN 22/95, OSNAP 1995/24/297) powołując się na jednolite stanowisko orzecznictwa i doktryny „nie można utożsamiać każdego naruszenia prawa z naruszeniem „rażącym”. Naruszenie prawa o rażącym charakterze występuje przede wszystkim wówczas, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisów prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, iż rozstrzygnięcie nie może być zaakceptowane jako akt wydany przez organ praworządnego państwa”. W dalszej części tego samego orzeczenia SN z aprobatą powołuje się na orzeczenie SN z dnia 22 października 1987 r. (III CRN 314/87)2 i wskazuje „iż nie może zachodzić rażące naruszenie prawa wówczas, gdy dokonany wybór znaczenia normy prawnej, będącej podstawą rozstrzygnięcia, wskazuje na możliwość przyjęcia rozwiązania alternatywnego. Oznacza to także, iż jeżeli w orzecznictwie lub w doktrynie wskazuje się na możliwość rozbieżnej interpretacji konkretnej normy, a więc dopuszczenia możliwości podjęcia na jej de rozstrzygnięć o różnej treści, a dla każdego z takich rozstrzygnięć można znaleźć oparte na prawidłowej wykładni argumenty, oznacza to w oczywi-
Art. 523. k.p.k.: Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia; kasacja nie może być wniesiona wyłącznic z powodu niewspółmiemości kary. Art. 156. § 1. k.p.a. Organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyz)<> która: 1...] 2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.
Por. też wyrok NSA z 4.12.1996 (U III SA 1817/95, LEK nr 28949).
mm w 276 ■ ■ ’