Długość samicy dochodzi do 1,5 m. samca do I m. jest najpospolitszym wężem w Kuropie. Łatwo go można rozpoznać po półksiężycowych, żółtych plamach z tyłu głowy łza ..skroniami" -stad nazwa). Ubarwienie ciała ma dość zmienne - zwykle szarozielone lub brązowe. Jego brzuch jest białokremowy z nieregularnymi czarnymi plamami zbliżonymi kształtem do kwadratów.
Zaskrońce można spotkać głównie w miejscach wilgotnych w pobliżu bagien, sadzawek, rzek, a także na terenach zagospodarowanych w sąsiedztwie stawów i jezior. Prowadzi głównie dzienny tryb życia. Po ziemi pełza szybko, potrafi też wspinać się na drzewa. Pływa znakomicie, faliście wyginając ciało na boki, z głowa uniesiona nad powierzchnię wody. jest niegroźny i niejadowity. Wystraszony głośno syczy oraz wydziela ostro cuchnącą ciecz z gruczołów kloakalnych znajdujących się u nasady ogona. Podstawowym pokarmem zaskroń-ca sa płazy; bardzo rzadko łowi ryby i poluje na małe ssaki żyjące w pobliżu wody. Ofiary połyka w całośc i, przytrzymując je ostrymi, zakrzywionymi zębami, któiych ma ok. 160. Na wiosnę, w okresie godów, zaskrońce gromadzą się w kłębowiskach złożonych niekiedy z kilkudziesięciu osobników. W czerwcu-lipcu samica składa od 9 do 2» jaj (czasami jest ich więcej) w miejscach ciepłych i wilgotnych: w gnijącej słomie, sianie, a nawet w odchodach zwierząt. Młode wylęgają się po ok. 2 miesiącach, maja ok. 15 cm długości i od razu sa całkowicie samodzielne. Okres zimowy zaskrońce spędzają w różnych kryjówkach, np. w dziuplach, głębokich mysich norach, pod korzeniami drzew, w szczelinach skalnych itp. W stan hibernacji zapa-daja w małych grupkach po kilka osobników. Sen zimowy trwa zwykle od października do końca marca.
Do niedawna zaskrońce występujące na terenach rybackich były wyjęte spod ochrony prawnej, jednak niesłusznie, gdyż, jak wiadomo, odżywiają się one głównie płazami, a nie rybami. Obecnie, od kwietnia 1995 roku, zaskrońce objęte sa w Polsce całkowita ochroną.
57