87175 strona (132)

dawka, dłuższy czas zabiegu (od 15 do 30 min), lecz mniejsza częstość (5 razy w tygodniu lub co drugi dzień). W jednej kuracji stosuje się przeciętnie od 7 do 10 zabiegów, maksymalnie 20. W schorzeniach przewlekłych i u osób starszych celowe jest podawanie diatermii 5 razy w tygodniu lub co drugi dzień.

Wykonanie nagrzewania promieniowaniem diatermicznym

Przeciętny zabieg częściowy nie jest obciążający. Pacjent nie wymaga specjalnego przygotowania. Nie powinien być jednak ani zmęczony, ani zmarznięty. Powinien przyjąć do zabiegu taką pozycję, siedzącą lub leżącą, która pozwoli w sposób najprostszy i dla niego wygodny doprowadzić pem do leczonych tkanek. Fotele i leżanki muszą być drewniane, wiązane klejem (bez gwoździ i innych wiązań metalowych). Pem z diatermii jest silnie skupiane przez metale, co powoduje, że część promieniowania zamiast w tkankach mogłaby być absorbowana w metalowych elementach mebli, powodować ich nagrzewanie i poparzenia.

Zabieg może być wykonywany przez cienkie ubranie. Zaleca się jednak podawanie diatermii, zwłaszcza mikrofal, na obnażoną skórę.

Najważniejszą czynnością techniczną jest dobór wielkości i kształtu emitora do wielkości naświetlanych narządów. Moc emisji powinna być proporcjonalna do wielkości emitora (mały emitor - mała moc) zgodnie z regułą gęstości energii. W aparatach sterowanych mikroprocesorem moc automatycznie jest dostosowywana do wielkości emitora.

Powierzchnię emitującą przybliża się do skóry w okolicy przeznaczonej do naświetlania ustawiając ją tak, aby promień centralny najkrótszą drogą dosięgną! tkanki docelowej, przenikając skórę pod kątem prostym.

Przy stosowaniu techniki kondensatorowej można uzyskać głębsze wnikanie promieniowania, odsuwając emitor na kilka centymetrów od skóry, lecz jednocześnie trzeba zwiększyć moc emisji. Pogłębienie penetracji zwiększa także ustawienie obu emitorów naprzeciw siebie po obu stronach nagrzewanej części ciała.

Przy stosowaniu techniki impulsowej o głębokości penetracji, poza geometrią wiązki promieniowania, decyduje moc w impulsie.

Wskazania

Nagrzewania promieniowaniem diatermii mają najliczniejsze i najlepiej udokumentowane wskazania ze wszystkich zabiegów termoterapeutycznych. Są dobrze znoszone. Można je stosować na każdą część ciała, także na narządy głowy. Promieniowanie mikrofalowe jest w większym odsetku absorbowane w mięśniach niż krótkofalowe, a to ostatnie najmocniej nagrzewa tkankę tłuszczową podskórną. Te informacje pomagają dobrać odpowiedni rodzaj pem do chorego narządu. Do zabiegów na narządy leżące głęboko, zwłaszcza ukryte pod tkanką tłuszczową lub pod mięśniami, należy stosować emisje impulsowe, indukcyjne, pamiętając jednak o tym, że większość energii pochłoną tkanki pośredniczące. U pacjentów tęższych zaleca się tylko emisje impulsowe i raczej pem mikrofalowe, u osób chudych można stosować diatermię krótkofalową.

Stosowanie diatermoterapii zaleca się w schorzeniach wielu narządów.

132