89411 P1010820 (2)

, „ _zbroicnie rozpory załamanej w płaszczyźnie pionowej _Zc ^{Ryl6 5}‘ ujem eii|głym od strony wklęslty przy kącie > 165®    ^

Ryi. 6.16. Zasady zbrojenia słupów w węzłach pośrednich ustrojów ramowych

+ A«5.ff+

•□a ;

a <>

Rys. Ó.17. Zasady zbrojenia słupów w zależności od wymiarów przekroju

> Ogólna powierzchnia przekroju strzemion powinna wynosić F_t^2F„ sin a/2, przy •n F« jest przekrojem wkładek załamanych, <x kątem załamania. ^c*'l,\ Kai da załamana wkładka rozciągana musi być uchwycona co najmniej przez jedno .„.;_e strzemion.

|dfn*a

_c) Przy średnicy wkładek załamanych większej ni* 20 mm, należy strzemiona przys-_vBć do tych wkładek.

' jj Obliczona w p. a) liczba strzemion powinna być rozstawiona na długości nie więk-_cj _niż 8 średnic wkładek załamanych, licząc w każdą stronę od miejsca załamania. Wymiary przekrojów słupów ustrojów ramowych ze względu na normalizację form nalc-,y przyjmować jako wielokrotność 5 cm. Zbrojenie główne umieszcza się po stronach prostopadłych do kierunku działania momentów zwykle przy stronach krótszych. Pożądane jest, by w słupach umieszczać zbrojenie w jednym rzędzie, nie dotyczy to odcinków pjy węzłach, w których kotwi się zbrojenie z rozpory. W słupach monolitycznych odłe-„l₀ść w świetle na obwodzie między wkładkami powinna wynosić co najmniej 5 cm, przy .Jopach prefabrykowanych 2,5 cm. Styki prętów w słupach wykonuje się jak w belkach, _to jest za pomocą spawania lub wiązane na zakład, długość y«kł»Hu wynika z warunków przyczepności określonej normą. Przy każdym boku przekroju słupa mogą być styko-vcane w jednym poziomie 4 pręty, przy większej ilości prętów styki należy wykonać na kilku poziomach (rys. 6.16).

W zależności od wysokości przekroju słupa i ilości zbrojenia na rys. 6.17 pokazano typowe układy zbrojenia głównego, konstrukcyjnego i strzemion. Strzemiona w słupach powinny być tak skonstruowane^ by nie u .rudniały betonowania słupów. Sztywnego połączenia słupów z fundamentem dokonuje się przez wypuszczenie z fundamentu krótkich wkładek, które łączy się z wkładkami słupa. Ilość i średnica wkładek wypuszczonych z fundamentu powinna być taka sama jak w słupie. Połączenia przegubowe słupów z fundamentami zostały omówione w rozdziale o przegubach.

6.3. STĘŻENIE KĄ3V1

Przy większych rozpiętościach i wysokościach ustrojów ramowych należy zaprojektować stężenia w kierunku prostopadłym do ram.

Zadaniem stężeń jest należyte powiązanie poszczególnych ram w jedną całość oclem uzyskania większej stateczności budynku. Stężeniami mogą być belki podsuwnicowe monolitycznie powiązane ze słupami, belki podołdenne lub nadokienne, w uzasadnionych przypadkach ściany wypełniające oraz stropy żelbetowe lub inne sztywne, jak strop Akeimana. DZ-3 itp.

Przy projektowaniu stężeń ram można posługiwać się następującymi zaleceniami:

1. W jedno- i wieloprzęsłowych ramach parterowych o wysokości k <6,0 m i rozpiętości 12 m przy zastosowaniu stropodachu monolitycznego, połączonego z rozporami, niezależnie od stropodachu jest wskazane przyjmowanie jako elementu stężającego belki skrajnej, gzymsowej o szerokości co najmniej 20 cm i wysokości równej co najmniej 1/15 rozstawu ram i nie mniej niż 40 cm. Zbrojenie belki stężającej powinno wynosić

1* Konstrukcje, betonowe