84498 skanuj0022 (53)

172 7. Ruch turystyczny

mienia uroczyście obchodzą święto plemienne, podczas którego turyści mają możność zapoznania się z obrzędami religijnymi oraz mogą zakupić wyroby miejscowych rzemieślników).

Dosyć szczegółowy opis walorów i zagospodarowania turystycznego Taman Negara National Park przedstawiono po to, aby zobrazować różne atrakcje, jakie czekają na turystów uprawiających turystykę ekologiczną. Warto przy tym powiedzieć, że na terenie parku można uprawiać zarówno turystykę wymagającą dobrego przygotowania fizycznego i odpowiedniego sprzętu, jak i formy turystyki nie wymagające większych kwalifikacji. Ponadto w ofercie przedstawianej przez władze parku są trasy przygotowane z myślą o doświadczonych i sprawnych turystach, jak i o osobach nie mogących z racji wieku lub zdrowia podejmować wyczerpujących wycieczek.

Jednym z krajów afrykańskich, dla którego duże znaczenie ma turystyka ekologiczna, jest Uganda. Jej głównym walorem jest położony w południowo-zachodniej części kraju Queen Elizabeth (Ruwenzori) National Park. Jednak, podobnie jak w sąsiednich Rwandzie i Kongo (Zair), z racji toczących się walk partyzanckich w listopadzie 1997 r. władze zostały zmuszone do zamknięcia dla turystów rezerwatów Queen Elizabeth National Forest (obejmującego'masyw górski Ruwenzori) oraz Semliki National Forest (znany z występowania gorących źródeł i rzadkich gatunków ptaków). Przykład ten podano nieprzypadkowo, gdyż dosyć często dziewicze tereny w krajach rozwijających się są nie tylko miejscem przyciągającym turystów, ale również członków zbrojnych ugrupowań antyrządowych, co w oczywisty sposób stwarza barierę do rozwoju turystyki ekologicznej.

Na zakończenie omawiania turystyki ekologicznej należy wspomnieć, że ponieważ uprawia ją coraz więcej osób, przybiera ona niekiedy formy komercyjne, co czasami kłóci się z jej założeniami. W dniach 15-18.12.1997 r. w Rio de Janeiro odbył się np. międzynarodowy kongres i wystawa pod nazwą World Ecotour ’97 (pełna nazwa World Congress & Exhibition on Ecotourism), na którym omawiano m.in.:

•    ekonomiczne aspekty zarządzania ekoturystyką,

•    działalność konserwatorską na obszarach chronionych i "szczególnie podatnych na zniszczenie przyrody,

•    działania rządów na rzecz ekoturystyki,

•    problemy związane z architekturą ekoturystyczną,

•    funkcjonowanie rynku ekoturystycznego,

•    planowanie ekoturystyczne,

•    kwestię szkolenia kadr technicznych i zarządzających ekoturystyką,

•    sposoby zaspokajania oczekiwań turystów uprawiających ekotuiystykę,

•    planowanie, oraz projektowanie obiektów i ośrodków ekoturystycznych,

•    problem form wypoczynku związanych z ekoturystyką.