Bartusówna1

MYŚLI PRZKD-ŚLUBNE.

I.

Blada lampa rozświeca słabo mrok wieczorny... Bledszy księżyc o śniegi drżący promień łamie ; Ciężką skroń, cięższe myśli chylą mi na ramię,

Jęk ich wśród ciszy nocnej brzmi jak dzwon kla-

Cierpię!... O Ty! w Ogrójcu modlący się, kom}',

Z okiem ntkwionem w męki i ofiary znamię,

Zwalcz dumnego Anioła, co woła: „Nie skłamię, Bom jest Prawdą !^J I z losem toczy bój uporny.

Zwalcz dumnego Anioła, co krzykiem wybucha Z głębi biednej mej duszy!... Niech spojrzy, o Chryste! Na jasność Twego czoła, na Twe łzy przeczyste !

Dopomóż mi najwyższą zdobyć palmę ducha,

Potęgą tych pamiętnych słów Twoich: „Zaiste! „Błogosławieni cisi, bo ich sam Bóg słucha!“

II.

Stacha?!.. W koło zaległy ciemność i milczenie... Nawet w sercu mem, niegdyś pelnem jasnej wiary... Boże! darmo się ścielę pod krzyż Twój ofiary, Darmo wdzieram się myślą w to niebios sklepienie,

By cię znaleźć! Z rozbitej złudzeń moich czary Wypłynęły serdecznej krwi i łez strumienie !

A świat posiał w mej piersi rozpacz i zwątpienie; Gdzież Cię szukać V o Boże moich ojców stary!

Jam dziecię mego wieku... choć z duszą gorącą Błądzę, jak duch pokutny, wśród drwiącej gromady, Jak stęskniony wędrowiec, przez puszczę milczącą...

O Panie! łzami zmyję Twoje krwawe ślady,

Z roskoszą zwiększę orszak męczenników blady, Lecz pragnę wierzyć! wierzyć!.. Zmysły mi się mącą!