BliskieINajblizsze008

Potem idzie do domu Ola. Ledwie znikła za zakrętem alejki, kiedy Zoja parsknęła:

-    Całe szczęście, ze ten .słowiczek' już odleciał! Piszczy tak, że aż w uszach wierci. Wytrzymać trudnol

-    Bo ona, biedaczka, wcale nie ma słuchu. Każdą melodię potrafi tak sfałszować, że jej poznać nie możnal

A wyobraża sobie, ho. hol- Wielka

I znowu w śmiech!

Słońce jest już blisko zachodu. Mrok wpełza w alejki parku.Robi się chłodno. Ale trzy dziewczynki nie wstają z ławki.

-    Idź już, Zoju, do domu - odzywa się Ela. - Mama będzie się gniewać na ciebie. Nie lubi, kiedy wracasz późno...

-    E. nie. Posiedzę jeszcze. Mama pojechała dziś do cioci i nie wróci przed ósmą... - odpowiedziała Ela. - Ale na Tanię to już naprawdę czas. Jutro będzie pytana z wiersza i znowu nie będzie umiała.

-    Rano sobie powtórzę. Nie nudil

I siedzą dalej. I żadna nie chce odejść pierwsza Domyślam się Ciekawe, czy długo tak jeszcze będą siedziały?

Jurij Sotoik Jeńcy Rajki

Rozległ się ostry, krótki dzwonek. Raja wytarła ręce serwetką i otworzyła dfzwi. Wszedł Lowa.

CześćI - powiedział, zdejmując palto, - Bona jest w domu?

- Siedzi w łazience i stroi się - odpowiedziała Raja i poszła do

Przyjaciele musieli wyglądać dziś nienagannie. Profesor obiecał, ze będzie na zebraniu szkolnego kółka krajoznawczego. Lowa i Borys mieli pojechać po profesora i towarzyszyć mu w drodze do szkoły.

Borial Borysl krzyknęła z kuchni Raja.

-    Czego chcesz?

-    Borys, nie wychodź! Jeszcze musisz zem

-    Przypomniało ci się! ,

-    Nie przypomniało! Prosiłam cię już parę razy, a ty cięgle „nie mam czasu". Maszynka ciężko chodzi, sama nie dam rady.

Boria wyszedł z łazienki i zaczęł przyglądać się siostrze, ściąg-

-    Przecież mówię wyraźnie: spieszę się, mam ważniejsze sprawy niż kotlety. Muszę wziąć udział w dyskusji - zrozumiałaś?

Boria usiadł na krześle i zaczął naciągać skarpetki. Po chwili chłopcy wyszli z łazienki. W przedpokoju spotkali Raję, która niosła pod pachą książkę.

-    Chwileczkę - powiedział Borys do kolegi. - Jeszcze dwie minuty i będę gotowy. Wziął z krzesła wyjściowe spodnie. Wsunął prawą nogę do nogawki.

-    Hm!... Co to jest?

Przy spodniach nie było ani jednego guzikal Podszedł do marynarki wiszącej na oparciu krzesła. Tam też nie było guzików.

-    Odcięte - z zimną krwią powiedział Lowa i wskazał ręką na stół. Leżały tam guziki i nożyczki.

Boria zaczerwienił się tak, że twarz jego stała się ciemniejsza od włosów i ruszył do przedpokoju.

-    Raisa!

-    Czego chcesz? - dało się słyszeć zza drzwi łazienki.

-    To ty odcięłaś guziki?

-    Ja.

-    Po co? Odpowiadaj zaraz!

-    Żebyś zmełl mięso. Muszę zrobić kotlety.

Boria zaczął walić pięściami drzwi.

-    Raisa! Wyjdź natychmiast! Słyszysz?

-    Akurat! Jeszcze nie zwariowałam!

W tej chwili wyjdź i przyszyj guziki!

-    A zmielesz mięso?

Nie ma powodu do niepokoju - powiedział Lowa. - Ptzyszyje-

^V Postanowili, że Boria będzie przyszywał guziki do spodni, a Lowa do marynarki. Ale w pudełku znalazła się tylko jedna igła. Boria ślinił nitkę, prostował ją między zębami, wstrzymywał oddech, ale nitka za nic na świocie nie chciała wejść do igielnego ucha.