IMGv18

Publikacja niniejsza Jest adresowana do osób, które zamierzają zawodowo zajmować się rewalidacją ludzi z uszkodzonym słuchem, a więc do studentów specjalizujących się w surdopedagogice oraz do nauczycieliI wychowawców i surdologów pracujących w systemie praktyki szkolno-wychowawczej i poradnianej dla dzieci, młodzieży i dorosłych z uszkodzonym słuchem.

Za cenne uwagi dotyczące polskich tradycji w rozwoju języka migowego pragnę podziękować panom: mgrowi Stanisławowi Sile-Nowi-ddemu, mgrowi Kazimierzowi Hendzlowi i mgrowi Bogdanowi Szcze-pankowskiemu. Pani dr Kazimierze Krakowiak dziękuję za wiele istotnych informacji na 'temat polskiej adaptacji cued speech.

Chciałbym też wyrazić serdeczne podziękowania Towarzystwu Carl Duisberg (Carl Duisberg Ceseldschaft e. V.), które umożliwiło mi zapoznanie się z ważnymi materiałami źródłowymi oraz nawiązanie bezpośrednich kontaktów z czołowymi surdopedagogaomi Republiki Federalnej Niemiec. Wpłynęło to znacząco na kształt niniejszej książki.

Za wnikliwą, surową d konstruktywną recenzję pracy dziękuję prof. drowi hab. Tadeuszowi Gałkowskiemu.

Podziękowanie składam również panu prof. drowi hab. Zbigniewowi Zaborowski emu za pomoc w wyjaśnieniu niektórych problemów metodologicznych.

Pani dr Manii Zięcinde oraz panu drowi Romanowi Janeczko składam podziękowanie za trud przeczytania maszynopisu pracy oraz wiele uwag krytycznych, które znacznie podniosły walory publikacji.

Bogdan Hoffmann

Warszawa, grudzień 1986 r.

L OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA SUKDOI

Pedagogika specjalna jest jedną | HHH się ona teoretyczną JL prtfctjwną ptaPMeoą wania osób upośledzonych oraz n&admtmDwagyiilj; dzieci, młodzieży i dorosłych ae mraególnyBri naniu z tanr. normą, w wwrti etą I wyebmranią. ItguśbaM wynluś z niepełnej sprawności m fośv)tMetali amytJMIflj wzroku i słuchu, intelektu, sfery

waniu się narządami ruchu, mogą wynikać z ynMUtkj choroby i jej dcntków paychoaamatycanyefc.

Pojęcie „pedagogika” określa dyscypliną nauki chowanitn rozumianym jako świadomie i ukaa se|nśaeaqf^ kształtowania osobowości wychowanka ąpatafc#

czym. Z kolei termin „pedagogika specjalni? akreii HHHI_

pedagogiki, której przedmiotem jest wychowanie ealb «U|mB normy peycho&rycanaj.

Zadaniem pedagogiki specjalnej jest    da ■

rewalidacji i resocjalizacji służące} praktyce wyelwwmi*;< gających od normy.

Pedagogika specjalna, budując własną teorią — ||Ma pozostaje jednocześnie w określonym atoaunku ptinami najbardziej ogólnymi pedagogiki, tj. teorią wychów która określa, jaki powinien być ideał zmierzać do jego osiągania oraz dydaktyką ogólny de .wszystkim zajmuje eią tym, czego uczyć, yk uczyć 4 HH

Przedmiot pedagogiki spec jednej jeat zatem HM mm jak giki. Jest nim, jak to już po-^e I naMlmj, MgAm^^^^^^H wania.

Surdopedagogika (od łac. surdut — gftmky i| jest jedną z dyscyplin szczegółowych mmH^^^| pedagogiki, logopedii¹, oiigofrenopedagogka, pdhgą^Hp i i.ozopedagogiki), pedagogiki immjaliiacyjaej,

1

L Kaczmarek jmt swob nnllri— koncepcji. « tttea| dzielną, inteitiy.se jpłi.namą drlrrtsłaą wiedsy jajsniląRą stą dywidualnym i społecznym (roammniem