43347 Zdjęcie1508 (2)

oddziel

^MtU d«lu^ ^ doconić

ll_!ir^^fc ł,tlł tre«cL

■»mopn«|₁r»cxł>|cł) -l»-_w__,    _cHwIU    nlkowtew

^v'VimrMiii ¹ %■ Ale «<®y dalsze po«i^|^|

Wttrw I ui>ą absolut, trans <■

jako aba oiut prawrdgHry^^^J ml^dry tym, co ab^i^ ' Poprsas toklc wynl—WnW

•rt^ w fakcie pod«te_%0. |cat ImmaiM ritną    .

w tycfu lako udeczn* ustalone i zmienne I kształty, ale nadal fię rozwiń ^ »tale wylarmi|ące ai< x form, trwa.

naprz6d. krążące w subfektyw-l ale zarazem obiekty walc górujące nad i nad sobą - wszystkie te? przeciwieństwa

przykłady podstawowe nego:    najgłębszą istotą tycia j

kraczania poza siebie, cło ustalania granic poprzez icb przekraczanie, to jest poprzez przekraczanie samego siebie.

Etyczny problem woli zakłada taką samą formę, jak forma ujawniana przez intelektualne samoprze-kraczanie sią życia w świadomości samopoznania. Moiemy wyobrazić sobie czynność ludzkiej woli tylko poprzez wy obra lenie mnogości dążeń wciąż w nas żywych. z których wyższa wola wybiera jedno, by *je rozwinąć i doprowadzić do działania. To nie w samych dą leniach 1 pragnieniach, za których pojawienie sie z reguły nie czujemy się odpowiedzialni, ale w ostatecznie decydującej woli d oświadcza my tego, co zwiemy wolnością i co ustala naszą odpó-wiedzialność. Jest to oczywiście jedna i ta sama wola, która ujawnia sle w procesie samoprzekracza-nia, podobnie jak jest to jedno 1 to samo „Ja'*_# które

_w naturze ludzkiej woli.

decyzja podjąU przez pnezwy-| woli, nie odpowiada temu. cze-Pozostaje

|u}awnia gnlfca

,t« *t w lerdiamy. -cklmle woli. wbrewi

•o prawdziwie p ra gnsermy-!—.-_ _ ,

wola. która mogłaby anulować tą właśnie decyzją Z drugiej strony nudna powiedzieć, te pwe-Wrg praktycznej samooceny, bez wzgkdu na to. jak ■mhn aśe zajdzie, nigdy nk podlega sprawdzaniu albo ie, paj aiJiih astnir_ wota Ułrte faktyczni* pragnie tego, co chcemy Wszystkim znana jest osobliwa

;o faktu metafizycz-t zdolność do

nirrtognrtnolś sytuacfl, w których wybraliśmy czego nie uwalamy z* naszą ostateczną wolą Być może, wiele trudności związanych z problemem woł-ności. podobnie jak w wypadku jaźni, wynika z przy-mawanią suhstancj al ności procesom, o których właśnie mowa. czego trudno uniknąć w języku. Gdy to ssą zdarzy, stadia takie wydalą sią zamkniętymi, autonomirzuyuii ciął ijąml, między którymi możliwe są tylko stosunki mechaniczne. Nie byłoby tak, gdyby dostrzec w tym pierwotne zjawisko życiowe, w któ-* rym życie odsłania się jako nieustanny proces sa-moprzekraczania i w którym Cco trudno logicznie uchwycić) nacisk na nie samo i stale porzucanie samego siebie stanowią sposób przejawiania sic Jedności i gwarancją pozostania sobą.

vx

Istnieje głęboka sprzeczność_między ciągłością

i formą jako ostatecznymi zasadami kształtującymi świat._ Forma oznacza granice, opozycją wobec tego. co obok, związanie granicy w sposób spójny dzięki rzeczy wis ternu lub idealnemu ośrodkowi, do którego nieustannie wracają wypływające sekwencje treści i procesów, i który * dostarcza każdemu obwodowi źródła oporu przeciwko "rozpłynięciu się w przepły-

169