69453 IMGv74

Rys. 15. Znaki alfabetu systemu rochesterskiego

—    zasadnicze znaczenie dla postępów w nauce szkolnej, przysposobienia zawodowego i przystosowania społecznego ma znajomość języka — czytania i pisania,

—    mowa dźwiękowa musi być uwidoczniona (yisually perceptible) za pośrednictwem pisma i daktylologii, przy czym palcówka pełni ważniejszą rolę, gdyż jednocześnie ułatwia odczytywanie z ust,

—    odczytywanie z ust w odniesieniu do małego dziecka niesłyszą- ‘ cego (prelingually deaf) ma charakter niegramatycznego środka pośredniczącego, gdyż dziecko postrzega jedynie słowa-klucze (key-words)

i niepełną składnię. Dziecko naśladuje jedynie to‘, czego się uczy i co widzi,

—    naturalnym językiem każdego dziecka jest ten język, z którym stale się styka od urodzenia przez pierwszych 5 lat życia. Dla dziecka niesłyszącego język musi być widoczny. Bez wiernej percepcji języka nie może być jego wiernego uczenia się;

—    punktem ciężkości w nauczaniu mowy niesłyszącego dziecka rozpoczynającego naukę jest bardziej składnia niż liczba pojęć słownych. Przyjmuje się, że nieprzyswojenie przez dziecko syntaksy powoduje w praktyce, że język nigdy nie zostanie opanowany,

—    uwaga dziecka powinna być skoncentrowana na twarzy rpz-mówcy, nigdy na jego ręce. Ręka jest postrzegana dzięki widzeniu pe-jyierycznemu, jako uzupełnienie obrazu artykulacyjnego twarzy. Pal-

przede wszystkim uzupełnia odczytywanie z ust,

—    artykulacja jest znaczącym celem mu

ten nie powinien zostać pomieszany i podstawo w f W nauka dziecka. Dla rozwoju mowy istotna jsst notywMfkl_

—    ponieważ dziecko niesłyszące nie może w pęki chów artykulacyjnych, normalna umiejętność mówienia w9^9 celem nauczania artykulacjL Zamiast tego istotna miała dla nieprzygotowanego słuchacza {nie wspomagana niem z ust),

—    jeżeli opanowanie języka w jego formach syjnej ma stanowić naczelny cel kształcenia, mum pp w sposób uwidoczniony. Naczelną zasadą jest „total vśUt atmośphere”, czyli totalna, wizualna atmosfera

języki obce, język migowy i postępowanie wspomagające odczytywaślw9 z ust,

—    aparaty wzmacniające słuch mają podstawowe znaczenie korzystaniu resztek słuchu, w rozwijaniu mowy,

—    totalna wizualna atmosfera językowa jot także walna. 9 rodzinnym. Rodzice dziecka niesłyszącego powinni także na 60 4MMB posługiwać się palcówką.

Metoda rochesterska jest metodą połisensoryasną, językową, celem jest rozwój dziecka dzięki rozumieniu i umiejętności komwaMM wania się za pośrednictwem języka i mowy dźwiękowej.

Metoda daktylna S. A. Zyków a. Podobieństwo daktylnej i metody rochesterskiej jest oczywiste. Celem jednej i giej metody jest rozwój komunikacji możliwie najwczcśmąj^JiM^^^^B rozwój języka nie musi być ściśle powiązany z rozwojem mowy. cję pośredniczącą i wiążącą rozwój języka i mowy pełni dskty|flfl|j|^H Zarówno w metodzie rochesterskiej, jak i w metodzie daktylnej Zyfca^S wa wyklucza się znaki języka migowego-

Metoda daktylna została opracowana pod kierunkiem S. A. Zyko-wa¹⁰⁵ i zastosowana w szkole dla dzieci niesłyszących w Moskwie 9 1965 r.

Charakteryzując metodę daktylną B. N. Korsuńska podkreśla, że*:

—    pismo i alfabet palcowy są podstawowymi środkami poro—MW wania się nauczyciela z dzieckiem i dzieci między sotab

—    przyswajanie mowy i ogólny rozwój dziecka dokonuje H H toku zorganizowanej, różnorodnej działalności dziecka.

Praca z dzieckiem w wieku przedszkolnym rozpoczyna się adj99 norodnych czynności, w czasie których dziecko ma możność nasładow*-nia nauczyciela, np. w czynnościach porządkowych. Z kolei naw ułatwia kojarzenie tych czynności z ich nazwami w postaci grallMH^h

¹⁰⁸ S. A. Zyikow, Obuczienije gluchich diet tej jeżyku, Mcufcwa lNŁ ^1N B. N. Korsuńska ja, Obtiezienije rieczi ęhtchich dotdeeteŚj^K^

1960.