o ♦
o O A
u o A
x O a x o a * o &
ODA . o a
° g
„ n n P D o D 20
Og2°oa O□
-11«s s»s s »
o°S°§S°S So
°s°a°0s°$°
ó ; : 9 ó |
* ! ? |
o • o |
h |
i B |
i |
m i p |
1 / 1 m i |
1 x 1 ^ t SB i 1 nn 1 |
I 1 Sj, |
i gis |
> |
m \A i sti i T 1 "4 |
§L ! i |
1 y§i' m |
O placówki dębu x modrzew + buk t jawor □ lipa
• miejsce dowolnego gatunku w rzędzie
Schematy upraw gniazdowych dębu o różnej więźbie gniazd: a — 4 x 4 m, b — 5x8 m, c — 3x5 m, d — 4,5 x 4,5 m, e — 6 x 6 m, f — 8 x 8 m, g — 10 x 10 m, h~j — więźba trójkątna przy odstępach gniazd w rzędach: 4, 6 i 8 m (według St. Szymańskiego 1977)
Cel ten można osiągnąć w dwojaki sposób:
1) z gęstej więźby gniazd 4 x 4 do 4,5 x 4,5 m (500-625 gniazd/ha) rozmieszczonych w kwadrat lub trójkąt z domieszką rzędową gatunków pielęgnacyjnych: lipy, jawora, buka lub graba (ryc. 26 a, d, h). W trakcie prowadzonej w trzebieżach selekcji najpierw redukuje się liczbę drzew do 1 dorodnego dębu z każdego gniazda, a następnie, w wieku drzewostanu około 100 lat, doprowadza się zagęszczenie do 250 drzew elitarnych, pozostawionych przez dalsze 60—100 lat dla produkcji grubego drewna okleinowego,
2) z rzadkiej więźby gniazd dębu, rozmieszczonych 6,5 x 6,5 m (250 gniazd/ha) w trójkąt, wypełnionych wyżej wymienionymi domieszkami współproduk-cyjnymi i pielęgnacyjnymi oraz jednostkowo wprowadzoną domieszką górującego modrzewia, prowadzonymi w krótszej od dębu 80-100-letnlej kolei rębu. Po usunięciu domieszek wszystkie dorodne dęby (po jednym najlepszym z każdego gniazda) pozostawia się do wieku 160-200 lat, celem produkcji grubego drewna okleinowego.
Pielęgnowanie gleby i gniazdowych upraw dębu
Uprawy gniazdowe dębu w zasadzie nie wymagają pielęgnacji gleby, jedynie domieszki gatunków szlachetnych mogą wymagać ich uwalniania od bardzo uciążliwych chwastów. Gniazd dębowych nie pielęgnuje się, z wyjątkiem uwal-
Q
yc> 27. Przekrój przez 8-letnie gniazdo dębowe o średnicy 2 m. Objaśnienia:
a — gęsto ulistniona „czasza'’ gniazda, b — bezlistne wnętrze gniazda, c — pokrój drzewa wewnętrznego, d — pokrój drzewa zewnętrznego, e — martwa ścioła,
f — darń trawiasta (według St. Szymańskiego 1977)