84972 IMG!89 (4)

<t———* IibImIpi— pry—i mi (M—IwuJ. ił» rtuwgi zwraca mę ■»» m—M ^»qlrw| sytuację i trudność poło/cma (Lewin. Mcad. fcnkjoojL wynikającą r zadań rozwojowych. oferty ról społecznych i pr/emun kultury. • lakfO niepełnemu joaaczc przygotowania do uczestnictwa w tycio

Klasyczne koncepcje socjologu traktują problemy młodzieży w społeczeństwie bardziej ogólnikowo, koncentrując się raczej mm poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie czym kim są młodzi w tpolstinłim ic. nic zaś czym jest społeczeństwo dla młodych

To przcło/enic akcentu charaktery »tyc me jest zarówno dla stanowiska fenomenologie mego, jak i funkcjonalistów. nieco słabiej zarysowując się w teorii działań Tcnbmcka.

Ile li mu Schclsky twierdzi, te zachowania młodzieży uwarunkowane są przez podstawowe struktury społeczne i ich prawidłowości (rodzina, dychotomia ról. lad społeczny). Nic ma tu miejsca na podkreślanie szczególnej roli czy specyfiki sytuacji młodzieży, la ostatnia jawi sifjako element społeczeństwa, jego produkt, ale nie szczególna grupa czy odrębna kategona społeczna. Przyczyną dyskomfortu odczuwanego przez młodzież jest dysproporcja między tyciem rodzinnym, wymaganiami bliskiego kręgu osób. więriami emocjonalnymi a sposobem, w jaki jesteśmy traktowani w *polo./eńsrwie Dysproporcja ta, podobnie jak brak instytucji czy grup łagodzących owo przechodzenie z wąskiego kręgu identyfikacji w układ szerszych interakcji społecznych, powoduje niepewność i dezorientację. Prowadzić mogą one do radykali/acji zachowań, rodzić przejawy buntu młodych (kontestacja, totali-zacjc, przynależność do subkultur) lub też stać się początkiem poszukiwania własnej drogi i porządkowania dotychczasowych poczynań. Pierwszy typ reakcji jest częściej spotykany niż schemat drugi, trudniejszy w realizacji i wymagający wyższego poziomu samoświadomości. Utrata poczucia bezpieczeństwa związana z dojrzewaniem i przemianami własnego wizerunku, a także poszukiwaniem miejsca w święcie, c/ascm skutkuje także odsunięciem saę młodzieży od starszego pokolenia, szybkim przystosowaniem do wymogów społeczeństwa post industrialnego, nadmiernym sceptycyzmem i realizmem, dążeniem do samodzielności społecznej, ekonomicznej i w konsekwencji pełnego uczestnictwa w życiu społecznym Wiąże się to niejako z wykluczeniem z przywilejów młodości, skutkując rezygnacją z prawa do przeżywania młodości jako okresu odroczeń, przejawów nieodpowiedzialności czy sponta-mcznych zachowań Wydaje się, że część młodzieży reagująca w taki sposób przeżywa młodość stosunkowo najtrudniej, gdyż mimo odzyskanego poczucia bezpieczeństwa i względnej stabilizacji, me mają oni dobrego kontaktu ani

/ rówieśnikami, ani z przedstawicielami starszego pokolenia, fu i tam aą obcy, tworząc swoiste pogranicze.

Z kolei Samuel hnsenstadt u/upełnia koncepcję Schdsky'cgo, pozostając / nim /godny w kwestii głównych założeń dotyczących młodzieży: role ipo¹ łecaretsymaga młodzieży Mpmdid^t relacji ydecmych. pry ciymzddą one od właściwego przebiegu procesu socjalizacji uwarunkowanego strukturą społeczną. Socjalizacja jol procesem wprowadama w społeczeństwo, lipo¹ /nawania z rolami, gw arantuje om przekaz dziedzictwa kulturowego, a mon i ciągłość systemu społecznego. Głównym zadaniem procesu socjalizacji, a zarazem celem, ku któremu dąży młodzież, jest pr/cjłcic od partyleulary¹ stycznych relacji w rodzime (prawa i przywileje, sankcje nieformalne, więzi emocjonalne) do uniwersalizmu szerszego społeczeństwa (realizacja ról, obowiązki, sankcje formalne, więzi rzeczowe). Rodzina traktowana jest tutaj jako wspólnota, społeczeństwo zaś jako zrzeszenie. Pomostem i łącznikiem między pokoleniami, którego wyeksponowania brak u Schelsky'ego, są grapy rówieśnicze, regulujące proces autoidcntyfikaęji, przywracające poczucie solidarności społecznej i integracji poprzez wspólnotę potrzeb, problemów, wŃpolnądcfinicję losu i przestrzeni społecznej, w jakiej funkcjonuje młodzież. Grupy rówieśnicze są w ujęciu Eiscnstadia wzmacniane w swym funkcjonowaniu przez społeczną tendencję do przyporządkowywania ról według kryterium wieku, likwidują także napięcia będące pochodną procesu dyferencjacji społecznej, integrują osobowość ich członków, a zarazem wtórnie podtrzymują społeczne jMfu qm>, spełniając iwą rafę nic tylko wobec młodzieży, ałf i szerzej rozumianego społeczeństwa¹¹⁴.

Thomas Tcnbmck w swej teorii dziatek przychyla się do pogłąda. wedteg którego młodzież jest grupą pośrednią, sytuującą się na przecięciu dwu sektorów: społeczeństwa dorosłych i wieku dziecięcego, ale i różnych wpływów socjałi/acyjnych: rodziny, rówieśników, mediów. Sytuacja ta, tworząc wspominane już wcześniej i rozmaicie interpretowane pogranicze, z jednej mony pozwala na większą samodzielność ■ poszukiwane saocfi siebie, z drugiej, poprzez wielość wpływów i brak konkretnych ofert i propozycji dritłmfe wywołuje niepewność. Ta ostatnia, wraz z tendencją do juwenalizacji kultury i zachowań dorosłych członków społeczeństwa, prowadzi do wydłużali okiem młodości przy czym będąca jego produktem labilność, zmienność ocakńreń. niestałość i impulsywność z czasem prowadzą do cmocjooahjdt i morateyek wypaczeń młodzieży. Teza ta, jakkolwiek odważna, zdaje się znajdować po-

145

1

Z>:H.Gricic,opcii.