22 (724)

16 MIOLOGIA

Ryc. 31. Mięsień szeroki szyi (platysma)

Aby uwidocznić ten mięsień (1), rozpięty między spoidłem warg i dolnym brzegiem żuchwy od góry a skórą okolicy piersiowej i naramiennej od dołu, wystarczy „naciągnąć” kąciki warg Ku dołowi, na zewnątrz (bocznie) i do tylu. Mięsień szeroki przebiega bezpośrednio pod warstwą głęboką skóry szyi.

Ryc. 32. Mięsień żuchwowo-gnykowy (m. mylohyoideus)

Jest to podstawowy mięsień dna jamy ustnej. Jego powierzchni dolnej towarzyszy brzusiec przedni mięśnia dwubrzuścowego (ryc. 33), natomiast powierzchni górnej mięsień bródkowo-gnykowy (m. ge-niohyoideus). Polecając badanemu obniżyć szczękę, otworzyć usta czy jeszcze lepiej - połykać ślinę (czynność, której wynikiem przy ustalonej żuchwie jest uniesienie kości gnykowej), można wyczuć skurcz mięśniowy poniżej i do wewnątrz w stosunku do wolnego dolnego brzegu żuchwy.

Ryc. 33. Brzusiec przedni mięśnia dwubrzuścowego (m. digastricus, venter antę nor)

Mięsień ten znajduje się powyżej kości gnykowej (ryc. 17 20) i wraz z mięśniem zuchwowo-gnykowym (ryc. 32) wchodzi w skład warstwy mięśniowej dna jamy ustnej. Palec badającego zagłębia się w szczelinę między tymi dwoma parzystymi, symetrycznymi mięśniami i dotyka szwu łączącego prawy i lewy mięsień żuchwowo-gnykowy. Obustronnie położone mięśnie dwubrzuścowe przebiegają równolegle do powierzchni dolnej mięśni żuchwowo-gnykowych Ich skurcz daje się wyczuć podczas wykonywania przez badanego ruchów opuszczania żuchwy.

Uwaga. Dzięki temu. że mięsień dwubtzuścowy ma dwa brzuśce (przedni i tylny), należy on do dwóch różnych gmp mięśniowych, ponieważ brzusiec tylny wchodzi w skład mięśni boczno-gardtowych.