232wb

Dekorator Charles Le Brun projektował zarówno pojedyncze dzieła malarstwa i rzeźby, tkaniny obiciowe i meble, jak i całe zespoły wnętrz. Był rektorem Akademii Malarstwa i Rzeźby, dyrektorem manufaktury tkanin i mebli, pierwszym dekoratorem królewskim. Czuwał nad wystrojem wnętrz pałacu Vaux-le-Vicomte, Hotelu Lambert, Wersalu i Luwru.

Sztuka oficjalna, na usługach dworu, propagowana była przez Królewską Akademię Rzeźby i Malarstwa (kierowaną przez Le Bruna). System kształcenia nastawiony był na klasyczne formy i na pewne schematy treściowe związane z nieodmienną pompatycznością i zewnętrznym blichtrem atmosfery dworskiej, co po krótkim już czasie musiało zahamować świeżość i spontaniczność malarskiego spojrzenia. Silnie zaznaczył się też z czasem konflikt między królewską uczelnią - twierdzą konserwatyzmu, a młodym pokoleniem malarzy nastawionych na bardziej indywidualne, osobiste traktowanie sztuki.

Na umiłowanie i znawstwo form antycznych, szczególnie na ideały głoszone przez akademików, wielki wpływ miał najwybitniejszy z klasycy-zujących malarzy - Nicolas Poussin. Tworzył w Rzymie (z dwuletnią przerwą, kiedy był nadwornym malarzem króla Francji). We Włoszech studiował dzieła antyczne i malował w ich duchu, pozostając poza nurtem sztuki barokowej. Tematyka dzieł Poussina jest mitologiczna lub zaczerpnięta z historii starożytnej, przy czym chętnie wybiera artysta sceny o głębokiej pozytywnej wymowie moralnej, próbując złączyć w dziele prawdę i dobro z pięknem. Piękno pojmował Poussin idealnie, jako obiektywną jakość świata zawartą w rzeczach, podlegającą poznaniu na drodze racjonalnej raczej niż emocjonalnej. Uważał też, że sztuka przewyższa naturę i