24 (668)

suwa. uśmiech na twarzy - klasyczna strategia psychologa. Ale szło ret świetnie, a ia niechętnie przyznałam, że tego potrzebuje.

-    ty pewnie jesteś Jessica. a pani to mama Jessiki - doktor James mówiła miękko, z irlandzkim akcentem. - Ja mam na imię Sarah.

Skinęłam głowę. Zmobilizowałam się do obrony przed nię. choć jednocześnie bardzo chciałam wszystko z siebie wyrzudć. Czy mam jej wszystko opowiedzieć’ Kuszęca propozycja... może wreszcie ktoś potraktowałby mnie poważnie. Sarah zadawała mi pytania dotyczące mojego życia, szkoły, przyjaciół. Nagle spytała:

-    Ile ważysz? - Patrzyła uważnie i zorientowałam się. że pod jej miłym, współczutęcym uśmiechem kryje się niesłychana spostrzegawczość, przenikliwość i siła. Jej oczy kojarzyły mi się ze spokojna ziełonkawę wodę, która ukrywa ka-

-    47 kilo - odparłam z przekonaniem.

-    Według mnie. me ważysz więcej niż 44. 1 nie mam wątpliwości. że jesteś chora.

-    Tik... - zerknęłam na mamę.

-    Ta choroba nazywa się amreirn nemom.

Cisza. A więc wreszcie ktoś. z tytułem doktora, wypowiedział zakazane słowa. Prawie słyszałam nadcięgajęcy kataklizm. Mama |uż to kiedyś powiedziała, ale słowa mamy się nie liczę, przecież mówi mi też, że jestem piękna. Słowa jmmia nemom' padajęce z ust mędrej. wrażliwej i poważnej młodej kobiety sprawiły, że choroba w jakiś sposób stała się rzeczywista, bardzo rzeczywista Byłam przerazo-

Głos w motet głowie zadrżał z rozkoszy: Dobra robota, Joss, naprawdę dobra robota.¹ Stajam sij wyjętkowa. miałam prawdziwe problemy. Nikt już nie mógł tak po prostu Ignorować mojego cierpienia ani traktować mnie jak hu-morzaslej nastolatki.

• btniejącztery kryteria rozpoznawania anoreksp - powiedziała doktor James.-iy spełniasz je wszystkie. Pierwsze kry-teriuin 10 utrzymywanie wagi dała o pigtnaście procent niższej nil przewidywana nomu. a 10 widzę po lobie już na pierwszy rzut oka. Drugie kryterium to odczuwanie intensywnego Icku przed przytyciem i otyłością - twoja mama mi opowiadała, że odczuwasz takt lek. Tłzecie to zniekształcony obraz własnego ciała - jest jasne, że taki masz. Czwartym kryterium jest la ogłosić: Jessico. jesteś cesarzową odległej galaktyki' Dła grubej osoby, czyli dla mnie, Anorektyczka lo postać niemal mityczna - nie sposób przemknąćjejmyśli sięgających szczytów stylu i elegancji. Jaka jest anorektyczka! Często sie nad tym zastanawiałam, a teraz sama byłam anorektyczką. Ja. we własnej osobie, odpowiadałam definicji. Czułam zamęt w głowie. Niewiarygodne.

-    Gdybyś sprawdziła opis anoreksji w podręczniku, z pewnością znalazłabyś wiele informacji o sobie - odpowiedziała. A ja sądziłam, że jestem wyjątkowa. - Oto, co teraz zrobimy - zaczęła, wyciągnąwszy papier i długopis. - Ustalimy sobie pewne kluczowe zasady.

Zgodziłam się. bo wszystko było takie szalone, że w pewnym sensie potrzebowałam zasad i wytycznych. Postanowiłam wysłuchać propozycji doktor James i je przyjąć.

-    Po pierwsze, musisz sie pozbyć wagi kuchennej.

Postanowienie prysło jak baAka mydlana. Wagi)! Tb jakby wyrwać kroplówkę ciężko choremu! Popatrzyłam na nią

-    Po drugie, będziesz jadła tysiąc kalorii dziennie, obliczanych przez two|ą marne- Chodzi o to. żeby spowolnić spadek twojej wagi.

Nie mogłam jeść tysiąca kalorii! Spuchłabym jak balon! Wiedziałam, że one tego nie zrozumieją, wiec zapytałam tylko: