252 (44)

ISBN &5-0I-M4JI-9. C by WN PWN >005

O

(9

r--

o

m

co

T

CNJ

•O

c

o

o

:i

jii

3

•    Domieszki będące inhibitorami korozji stali - zabezpieczają zbrojenie w betonie przed korozją albo zmniejszają jej szybkość. Są to związki organiczne oraz nieorganiczne, które pasywują powierzchnię stali lub wywierają inne działanie inhibitujące (utrudniające korozję).

•    Domieszki spieniające - wytwarzają pianę w mieszance betonu mikrokruszywo-wego podczas jego mieszania (pianobeton). Są to związki organiczne o działaniu hydrofobowym.

•    Domieszki wytwarzające gaz - reagują ze składnikami cementu z wydzieleniem łiazu. np. wodoru, tlenu, azotu. Domieszki te stosuje sic w produkcji betonów komórkowych (pkt 22.7).

W tablicy 13.3. zestawiono powszechniej stosowane domieszki produkow ane w' Polsce. W handlu natomiast dostępna jest ogromna ilość domieszek wielu renomowanych firm zagranicznych. Domieszki te są znacznie droższe i dlatego powinno sieje stosować w szczególnych przypadkach, a zwłaszcza do betonów klas > C40/50.

W zależności od przeznaczenia betonu i wymaganej ciekłości mieszanki, aż po samo-zagęszczalną, można stosować dowolne cementy, dowolne dodatki oraz kruszywo o wielkości nie większej niż 16 mm.

Ze względu na skuteczność superplastyfikatorów ocenianych według maksymalnej możliwej do obniżenia ilości wody zarobowej (AW) w stosunku do wyjściowej, przy konsystencji S3 (plastycznej) wyróżnia sie grupy:

1)    LS; AW o 15% - lignosulfonion,

2)    SMF; AW o 25% - sulfonian mclaminowo-formaldehydowy,

3)    SNF: A W o 25% - sulfonian naftalenowo-formaldehydowy.

4)    L-SP: AW o 25% - lignosulfonian o przedłużonym działaniu.

5)    S-SP; A W o 25% - super plastyfikator o przedłużonym działaniu,

6)    PA; A W o 30% - polikarboksylan,

7)    PAE; A W o 40% - eter karboksylowy,

8)    CAE; A W o 25 do 45% - kopolimer akrylowy.

Superplastyfikatory grupy 6. 7. i 8 tw^rorzą zespól tzw. now^fej generacji, określany także nazwą „upłynniacze”, których cząsteczki należą do typu 5 - rys. 13.3.

W każdej grupie (od 1 do 8) występują odmiany, często bardzo liczne, wynikające z modyfikacji wprowadzanych przez producentów.

W chwili obecnej brak jest uogólnionej teorii optymalnego doboru superplastyfikatra (Sp). Zależy to od właściwości cementu, dodatków i w' pewnym stopniu kruszywa. Chodzi głównie o znalezienie zestawów' Sp i spoiw' kompatybilnych ze sobą. Trudności doboru wynikają z różnic współoddziaływania na siebie właściwości spoiwa i właściwości su-perplastyfikatora. Obrazuje to poniższe zestawienie:

Główne cechy cementu	Główne cechy supcrplastyfikatora
• Skład mineralny	• Długość i kształt cząstek
• Rozkład minerałów w ziarnach	• Jonowe grupy aktywne spośród:
• Stopień hydratacji	-SO,. -OH, -COOH, -CHO, -CO. -NH..
• Typy hydratów	MgO. CaO
• Rodzaje dodatków	• Ilość i rozkład grup aktywnych
• Mialkość (p. rys. 3.5 i 13.4)	(p. rys. 13.1113.3)