260 261 (13)

nego kontrolowane są za pomocą przyrządu pomiarowego; prądy te można wyrównywać za pomocą zmiany napięcia polaryzacji w jednej z gałęzi układu przeciwsobnego. W tych warunkach wartość współczynnika b nie przekracza 0 07.

W stopniach tranzystorowych współczynnik asymetrii zależy zarówno od sposobu włączenia tranzystorów, jak i od stosunku ich oporności wejściowej do oporności źródła sygnału. W przypadku włączenia ze wspólną bazą i przy oporności źródła sygnału, znacznie większej od oporności wejściowej tranzystora, co zwykle występuje w praktyce, a także przy zaniechaniu specjalnego doboru tranzystorów, i bez symetryzaeji obu gałęzi, wartość współczynnika b nie przekracza 0,05; przy malej oporności źródła sygnału wartość b przy takich samych pozostałych warunkach może dochodzić do 0,2—0,25. Przy włączeniu ze wspólnym emiterem lub ze wspólnym kolektorem tranzystory w stopniu należy dobierać ze względu na wartość współczynnika /?, ponieważ w tych przypadkach występuje znaczny rozrzut współczynników wzmocnienia prądowego. Gdy wartości fi różnią się nie więcej niż o 20°/o, wartość współczynnika 5 nie przekracza zwykle wartości 0,1.

6.2.2. Stopień na triodzie

Rys 6-2 Praca stopnia wzmocnienia mocy na triodzie w klasie A

W celu określenia pożądanych parametrów triody i najwygodniejszej oporności jej obciążenia anodowego przy pracy w klasie A wykorzystamy rodzinę idealnych charakterystyk wyjściowych statycznych (rys. 6-2). Przy obliczaniu stopnia wzmocnienia mocy napięcie ną anodzie U„₀ dobiera się, wychodząc z zaleceń podawanych w katalogach lamp oraz z przesłanek ekonomicznych lub konstrukcyjnych; dlatego będziemy traktowali napięcie U,o jako wielkość daną.

W przypadku całkowitego wykorzystania triody prosta obciążenia dla prądu zmiennego (prosta ABC na rys 6-2) dzieli się przez punkt spoczynkowy B na dwie części. Część prostej z lewej strony ograniczona jest charakterystyką zerową (charakterystyka przy u, = 0). zaś część prostej z prawej strony — osią odciętych. Z rysunku 6-2 wynika, że w takim przypadku oporność obciążenia obwodu wyjściowego dla prądu zmiennego R._ i oporność wewnętrzna triody £>„ określają się za pomocą zależności:

zwanego napięciem ostatecznym (resztkowym).

gdzie Uon — najmniejsza chwilowa wartość napięcia na anodzie,

Oznaczając przez a stosunek Iq„ otrzymamy na podstawie zależności (6.8):

(6.9)

Zamieniając w powyższej zależności napięcie U_ot( przez jego wartość zgodnie z rysunkiem 6-2, tj. przez różnicę U.₀—U._m, i rozwiązując otrzymane wyrażenie względem U,_m, znajdziemy:

a

(6.10)

Moc sygnału oddawana przez triodę P określa się przez amplitudę składowej zmiennej napięcia na anodzie i oporność obciążenia dla prądu zmiennego:

Podstawiając do ostatniej zależności napięcie U_tm ze wzoru (6.10), otrzymamy:

p _ U*_1

-

a

(6.12)

Z wyrażenia (6.12) wynika, że największa moc, jaką trioda może oddać w obciążenie przy pracy w klasie A bez prądów siatki jest:

1)    odwrotnie proporcjonalna do oporności wewnętrznej triody 0

2)    wprost proporcjonalna do kwadratu napięcia anodowego t/_ł0;

3)    zależy od współczynnika obciążenia a, tj. od stosunku oporności obciążenia do oporności wewnętrznej triody.

261