29 (368)

PN-90/B-03200 29

c) unikać stosowania spoin w strefie zgniotu, przy czym w przypadku kształtowników profilowanych na zimno dopuszcza się spawanie w strefie zgniotu (obejmującej zaokrąglone naroże wraz z przyległymi odcinkami płaskimi o szerokości 5/), jeśli spełniony jest warunek

gdzie:

r — wewnętrzny promień gięcia, mm, t — grubość blachy, mm,

R_t — granica plastyczności materiału wsadowego, MPa;

f) wszystkie niezbędne informacje (oznaczenia normowe), w tym specjalne wymagania dotyczące wykonawstwa i kontroli spoin, powinny być podane w dokumentacji rysunkowej.

6J.2. Wymiary obliczeniowe i wymagania konstrukcyjne

6.3.2.1. Spoiny czołowe

a)    Grubość obliczeniową a przyjmuje się równą grubości cieńszej z łączonych części, a w przypadku niepełnych spoin czołowych — głębokości row'ka do spawania zmniejszonej o 2 mm.

Jeśli w połączeniu teowym ze spoinami czołowo--pachwinowymi (rys. 19c) spełnione są warunki:

c ^ 3 mm, c ^ 0.2/ oraz Za, 5? /

to lak ukształtowane połączenie można traktować jak połączenie na spoinę czołową o grubości a = /. W przeciwnym razie obowiązują zasady jak dla spoin pachwinowych,

b)    Długość obliczeniową / spom czołowych (poda waną na rysunkach) przyjmuje się równą długości spoiny be 7 kraterów.

c)    Styki poszczególnych części przekroju (pasów, środników) należy projektować w płaszczyznach pro stopadłych do osi łączonych elementów.

W połączeniu dwmteownika spawanego (rys. 23) styk pasa rozciąganego przy obciążeniach dynamicznych powinien być przesunięty względem styku środnika.

d)    Przy łączeniu blach (ścianek) o różnych grubościach, należy zapewnić ciągłą zmianę przekroju, stosując pochylenie me większe niż:

1:1 — przy obciążeniach statycznych.

1:4 — przy obciążeniach dynamicznych.

Gdy przesunięcie krawędzi czołowych jest nie większe niż grubość cieńszej blachy i nie przekracza 10 mm, to wymagane pochylenie można uzyskać przez odpowiednie ukształtowanie spoiny (rys. 18 a) i b). W przeciwnym razie blachę grubszą należy zukosować do grubości blachy cieńszej (rys. 18c).

e) Typ spoiny i związane z nim przygotowanie brzegów (wg PN-75/M-Ó9014 i PN-73/M-690I5) powinny być dostosowane do grubości materiału, gatunku stali i metody spawania.

63.2.2. Spoiny pachwinowe

a)    Grubość obliczeniową a przyjmuje się równą wyprowadzonej z grani spoiny wysokości rrójkąta wpisanego w przekrój spoiny (rys. 19).

Do obliczeń należy przyjmować nominalną grubość spoiny a = a_nom, podawaną w całkowitych mm; wyjątkowo stosuje się spoiny o grubości 2,5 i 3.5 mm.

W przypadku spom wykonywanych automatycznie łukiem krytym lub metodami równorzędnymi pod względem głębokości wtopienia, można przyjmować zwiększoną grubość obliczeniową (rys. I9b):

u = l,3a_ltom — dla spoin jednowarstwowych.

a - 12a___< a___+ 2 mm — dla spoin wielowarstwo-

nzim nom    *

wych.

Jeśli szczegółowe pizepisy nie stanowią inaczej, ani też nie stosuje się specjalnych zabiegów technologicznych. to zaleca się tak dobierać grubość spoiny, aby spełnione były warunki:

0,2/2. lecz ^ 10 mm 1 _<    f 0.7/,

25 mm    J    |_ 16 mm

gdzie /1, ii — grubość cieńszej i grubszej części w połączeniu. przy czym należy unikać stosowania spoin o grubości większej niż to wynika z obliczeń.

W przypadku spoin obwodowych w połączeniach rur (rys- 27) można przyjmować a_nnm ^ /j.

b)    Długość obliczeniową spoin przyjmuje się równą sumarycznej długości spoin ZL, przyczyni w przypadku spoin nieciągłych (przerywanych) można uwzględniać w obliczeniach wyłącznie te odcinki spoin, które spełniają warunki:

10a ^ /■ < 100(7 oraz /. ^ 40 mm.

W przypadku obciążeń dynamicznych me należy uwzględniać w obliczeniach spoin poprzecznych względem kierunku obciążenia.

A f 10 mm