2 (2168)

Silnikiem indukcyjnym iednofazowvm nazywamy zasilany napięciem jednofazowym silnik jednoklatkowy przeznaczony do przetwarzania energii elektrycznej w energię mechaniczną przy nie nastawianej prędkości kątowej.

Budowa i zasada działania.

Stojan silnika ma dwa uzwojenia; główne (faza główną, robocza) i pomocnicze (faza rozruchową pomocnicza). Ich osie są wzajemnie prostopadłe. Uzwojenie wirnika wykonane jest w postaci nie izolowanych prętów umieszczonych w żłobkach. Silnik indukcyjny jednofazowy bez uzwojeń pomocniczych wytwarza magnetyczne pole pulsujące nie wirujące w przestrzeni. Pole to o amplitudzie q>m. można rozłożyć na dwa pola qjj q>2 wirujące w przeciwnych kierunkach z jednakową V - prędkościa/Na początku musi być wytworzone wirujące magnetyczne pole kołowe uzyskuje się je stosując oprócz uzwojenia gł. uzwojenie pomoc, przy czym prądy w tych uzwojeniach powinny być przesunięte w fazie. W tym celu w obwód uzwojenia pomoc, włącza się dodatkową rezystancję albo reaktancję pojemnościową lub indukcyjną Uzyskane pole magnetyczne prowadzi do wytworzenia początkowego momentu rozruchowego. Prąd płynie zarówno przez UZg i UZp. To drugie wyłączane jest automatyczne gdy silnik osiągnie 70-80% obrotów znamionowych.

Zmiana kierunku obrotów.

Aby zmienić kierunek wirowania wirnika należy skrzyżować końce tylko jednej fazy z siecią Ponieważ obie fezy połączone są równolegle na zaciskach silniką więc skrzyżowania końcówek na tabliczce zaciskowej.

Faza rozruchowa rezvstancvina.

Faza rozruchowa ma znacznie większą rezystancję niż faza główna. Dzięki temu powstaje eliptyczne pole wirujące, gdyż prądy płynące w oby uzwojeniach są przesunięte względem siebie w fezie. Zwiększenie rezystancji fezy rozruchowej uzyskuje się przez włączenie dodatkowego oporu R lub przez w* konanie tego uzwojenia z cienkiego przewodu. Po rozruchu, gdy silnik osiągnie prędkość 0.7-0.8 prędkości synchronicznej feza rożni cii o wazo staje wyłączona.

l