304 (40)

Dojrzałość to także przyznanie wszystkim innym prawa do tego samego. To rezygnacja z wymyślania sobie ludzi, a zamiast tego ich przyjmowanie, akceptowanie i radość z tego, co realnie można od nich dostać. To umiejętność cieszenia się tym, co się otrzymuje, i niemartwienia się o to, czego nam nie dano. To mówienie wprost, czego się chce i czego się nie chce; żądanie, wygrywanie, ale i przegrywanie.

Dojrzałość to poczucie, że się jest stale w drodze, i radosna świadomość, że ta droga się nigdy nie kończy; to także pozwolenie sobie na odpoczynek w tej drodze, zamiast pogoni za nie wiadomo czym. Jedną z większych tajemnic dojrzałości jest zgoda na kryzys, a przynajmniej głęboki dla niego szacunek, bo bez tych powtarzających się co jakiś czas przesileń rozwój jest niemożliwy. Kryzys pojawia się tam, gdzie nasza dotychczasowa wiedza i doświadczenie przestają być przydatne i musimy szukać nowych. Bardzo lubimy truskawki, ale gdybyśmy je miały jeść bez przerwy, t obyś my się porzygały. Dojrzała osoba doskonale o tym wie i cieszy się z truskawek wtedy, kiedy ma na nie ochotę.

304 I BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ