30 (312)

Rys. 2 24. Znaki ograniczenia: a) kreski, b) początek linii wymiarowej, c) groty zaczernione oraz groty niezaczermone

a)

bj

		^0~3mm

Rys. 2-25. Zastąpienie grotów kropkami lub kreskami w razie braku miejsca na groty

Jako znaków ograniczania na schematach statycznych nie należy stosować grotów, gdyż strzałka oznacza silę skupioną,

2.7.4.    LINIE ODNIESIENIA

Linie odniesienia rysuje się linią cienką ciągłą (rys. 2-26) i wykorzystuje np. do bezpośredniego opisu rysunku, opisania pozycji obliczeń itp. Sposoby oznaczania części składowych elementu za pomocą linii odniesienia podaje norma [28]. Opisywanie wymiarów boków prostokąta realizuje się linią odniesienia zakończoną grotem (w pierwszej kolejności podaje się wymiar boku, którego dotyka strzałka linii odniesienia). Linie odniesienia stosuje się także wtedy, gdy skala rysunkowa uniemożliwia opisanie i wymiarowanie elementu na liniach wymiarowych.

Na liniach odniesienia oznacza się także rzędne poziomów. Odniesione do poziomu zerowego budowli* (rys. 2-27) wartości rzędnych poziomów podaje się w metrach z dokładnością do trzech miejsc po przecinku.

2.7.5.    LICZBY WYMIAROWE

Wszystkie liczby wymiarowe na całym arkuszu rysunkowym powinny mieć tę samą wysokość, zależną od formatu arkusza. Umieszcza się je nad linią wymiarową, w miarę możliwości w pobliżu jej środka, lub nad linią odniesienia. Inne sposoby umieszczania liczb wymiarowych przedstawione są w normie [43]. Liczby wymiarowej nie powinno się przecinać żadnymi liniami. Linie kreskowania, osie symetrii i linie zarysu należy przerwać w miejscu występowania liczby wymiarowej (rys. 2-28a, b). W przypadku wymiarów ustawionych szeregowo, liczby wymiarowe można umieszczać na przemian nad i pod linią wymiarową lub nad linią odniesienia (rys. 2-28c). Zależnie od nachylenia linii wymiarowych, liczby wymiarowe wpisuje się w sposób umożliwiający ich odczytanie od dołu lub od prawej strony rysunku (rys. 2 28d).

30