31 (533)

/

• • •*

%

Rezystancję mierzy się metodą techniczną. Schemat połączeń układu do próby nagrzewania przedstawiono na rys. 4.9.

Mierzona jest również temperatura żelaza czynnego stojana termometrem umieszczonym w otworze po wykręconym uchwycie do podnoszenia maszyny.

Temperaturę otoczenia &_ot mierzy się dwoma termometrami rtęciowymi rozmieszczonymi zgodnie z wymaganiami PN-72/R-06000. Wyniki pomiarów notujemy w tabl. 4.3.

Tablica 4.3

Lp.

Godz.

U

I

p.

p„

Pl

$01

A«90t

<1

/=

R

AR

[AScu

$Cu

V

A

W

W

w

°c

°C

°c

°c

V

A

a

n

°c

°C

N

i

/

ł

Oznaczenia:

Pi = P_a + Pp — moc pobierana przy obciążeniu znamionowym,

Ai9_Cu — przyrost temperatury uzwojenia wyznacza się ze wzoru 4.6.

We wspólnym układzie współrzędnych należy wykonać wykres przyrostu temperatury

'    *    *    . i

uzwojenia, przyrostu temperatury żelaza oraz przyrostu temperatury otoczenia (rys. 4.10)

• i ustalić końcowe przyrosty temperatury.

Ustalony przyrost temperatury uzwojenia można określić w sposób następujący:

i    i

w równych odstępach czasu At mierzy się skoki temperatury AS i odkłada się je na lewo od osi rzędnych; wyznaczają one linię prostą, która odcina na osi rzędnych wartość

4

66