34 (258)

GRABARKA

święte miejsce prawosławia

KI - fi jKjr	A	i
■ 1	M^r/A7			fy / •.

XVIII-wieczna zabytkowa cerkiew w Grabarce spłonęła całkowicie w wyniku podpalenia w lipcu 1990 r. Nową zbudowano dokładnie na wzór starej, z tym że murowaną. Jedynie na zewnątrz obłożono ją drewnem.

ców pobliskich Siemiatycz została we śnie objawiona droga ocalenia: należało opuścić miasto, udać się w głąb lasu i odszukać źródło z krystalicznie czystą wodą Osoby, które posłuchały tego nakazu, uniknęły strasznej śmierci. Wkrótce na wzgórzu postawiono unicką cerkiewkę. Już w XVTII wieku pielgrzymowali do niej również katolicy W 1839 roku, po zniesieniu unii brzeskiej przez władze rosyjskie, Grabarka stała się sanktuarium prawosławnym.

Najważniejsze sanktuarium chrześcijaństwa wschodniego w granicach Polski, miejsce licznych pielgrzymek, zwane „prawosławną Częstochową". Na Świętej Górze otoczone] sosnowym lasem wznosi się cerkiew i żeński klasztor, erygowany w 1947 roku. Największe wrażenie robi widok tysięcy drewnianych krzyzy - od potężnych po zupełnie malutkie Na wielu z nich wyryte są teksty modlitw, podziękowań i próśb; niektóre - zgodnie ze starą tradycją - zostały przepasane lnianymi, haftowanymi ręcznikami lub wstążkami. Co roku podczas Święta Spasa (Zbawiciela), czyli Przemienienia Pańskiego (19 sierpnia, według kalendarza prawosławnego - 6 sierpnia), licznie przybywający pątnicy przynoszą nowe krzyże i wkopują je w ziemię. Dziś ich liczbę szacuje się na około siedem tysięcy (wg niektórych 10 tys.) - stąd inne określenia Grabarki: Wzgórze Pokutników lub Wzgórze Krzyży.

Początki sanktuarium wiążą się z epidemią dżumy, szalejącą na Podlasiu w 1710 roku. Legenda głosi, że jednemu z mieszkań

34