352 (23)

(14)

586

łby w odym obszarze obciążeń zachowany był warunek stabilności W postaci odniesionej relację (14) zapiszemy

(15)

leżeli byłoby

wówczas przy pewnym obciążeniu mniejszym od nominalnego występowałyby drgania samowzbudne.

Z postaci wzoru (XIV. 122) widać, że zagrożenie mocą progową (.V_p < 1) rośne ze wzrostem ciśnienia p₀ (tj. przy małym v₀). Na moc progową narażone są zwłaszcza wirniki lekkie, mające niskie prędkości krytyczne (o_k.

Rozdział XV

Przykłady konstrukcji turbin dużej mocy

1. Turbiny siłowni konwencjonalnych

W ostatnich latach wykształcił się wzorcowy model turbiny kondensacyjnej dużej mocy. Jest to maszyna normalnoobrotowa (n = 3000 obr/min), rzadziej wolnoobrotowa (n = 1500 obr/min), złożona z jednego korpusu WP jedno* strumieniowego, jednego korpusu SP (za przegrzewem międzystopniowym) jedno* lub dwustrumieniowego (zależnie od mocy) oraz jednego, dwóch lub trzech korpusów NP dwustrumieniowych. Ogólna liczba korpusów wynosi od 3 do 5, liczba wylotów od 2 do 6.

Niezawodność ruchowa i wymagania manewrowe przemawiają za umieszczeniem pierwszego zaczepu regeneracyjnego poza korpusem WP, co upraszcza jego konstrukcję. Ustępstwo to wiąże się z pewną obniżką sprawności obiegu.

Korpus WP i SP jest z reguły dwuściankowy. cylinder wewnętrzny WP wykonywany bywa często bez kołnierzy według konstrukcji garnkowej KWU lub z pierścieniami skurcznymi według BBC. Takie rozwiązanie zmniejsza naprężenia termiczne (i sprężyste) w ściankach. Temu samemu celowi służy stosowanie szlachetniejszych materiałów i wprowadzenie, jako nowości, ulepszania cieplnego korpusów, co pozwala na zmniejszenie grubości ścianek, a przez to na redukcję gradientów temperatury, czyli zmniejszenie naprężeń termicznych — zwłaszcza w stanach nieustalonych.

Korpusy NP są obecnie również dwuściankowe. Ich olbrzymie wymiary mają skłonność do paczenia się, dlatego coraz częściej dławnice zewnętrzne NP mocuje się do stojaków łożyskowych, łącząc je podatnie z korpusem zewnętrznym NP. Ta nowa koncepcja pozwala na zachowanie lepszej centryczności wału w dławnicy (mimo deformacji korpusu NP), zmniejszenie przecieków i poprawienie niezawodności ruchu (zmniejszenie ryzyka zatarcia w dławnicy NP, por. rozdział VIII.3.1).

Wirniki bywają wykonywane najczęściej w wersji integralnej (cnłokutej) bądź spawanej. W maszynach wolnoobrotowych dużej mocy. z uwagi na