35 (477)

Stanowisko kierowcy MT-LBu.

Stanowisko kontrolno-pomiarowe w furgonie 1130.

rakiet niekierowanych 20 km, zaś rakiet taktycznych „ziemia-ziemia" 35 km. Rzeczywisty zasięg zależy od trajektorii pocisków, ich prędkości lotu, a nawet kształtu (np. różne granaty moździerzowe tego samego kalibru, wystrzelone pod tym samym kątem są wykrywane z różnej odległości). Czas rozwijania stacji na stanowisku wynosi 5 min.

Podaje się również, że 1Ł219 może obserwować obszar powietrzny nad polem walki, wskazywać cele obronie przeciwlotniczej i precyzyjnie podawać pozycję własnych samolotów szturmowych, zwiększając przez to skuteczność ich działania. Przewiduje się także możliwość współpracy z taktycznymi bezpilotowcami rozpoznawczymi, przy czym dowiązanie transmitowanego przez nie obrazu telewizyjnego do mapy ma się odbywać w czasie rzeczywistym właśnie z pomocą Zooparka.

Bodaj najciekawszą możliwością jest wykorzystanie 1Ł219 do aktywnego korygowania ognia po-lowych wyrzutni rakietowych Smiercz. Po odpaleniu pociski są śledzone, a gdy zostanie potwierdzone ich odchylenie od punktu celowania, antena wysyła sygnał aktywizujący układ korekcji trajektorii na pokładzie rakiety. Nie jest jasne, czy w odpowiednie odbiorniki są wyposażone wszystkie typy rakiet kal. 300 mm, czy też jedynie niektóre.

Nośnikiem Zooparka jest MT-LBu, czyli „wielozadaniowy ciągnik, lekko opancerzony, uniwersalny”, inaczej Izdielie 10. Ciągnik został opracowany przez KB Fabryki Traktorów w Charkowie i przyjęty na uzbrojenie w 1970 r., produkcję seryjną podjęto w ChTZ dwa lata później.

Układ jezdny jest identyczny z samobieżną haubicą 2S1, składa się z siedmiu par kół nośnych, tłoczonych z blachy aluminiowej, kół napędowych z przodu i napinających z tyłu. Koła nośne są zawieszone na wałkach skrętnych, cztery skrajne otrzymały także amortyzatory hydrauliczne. Gąsienice o szerokości 350 mm we wczesnych seriach produkcyjnych miały sworznie metalowe, później - meta-lowo-gumowe.

Widlasty, 8-cylindrowy wysokoprężny silnik samochodowy typu JaMZ-238N z turbodoładowaniem o mocy 220 kW/300 KM umieszczono w centralnej części kadłuba, w osi wzdłużnej pojazdu, a układ jego chłodzenia z lewej burty. W skład układu przeniesienia napędu wchodzą: dwutarczo-we sprzęgło główne, reduktor pośredni, przekładnia główna (umieszczona z przodu kadłuba), dwie jednostopniowe, planetarne przekładnie boczne i hamulce. Skrzynia biegów ma pięć przełożeń do przodu i jedno do tyłu oraz multiplikator podwajający liczbę biegów. Zbiornik paliwa mieści 550 litrów oleju napędowego, dzięki czemu pojazd może przejechać ok. 500 km. Maksymalna prędkość jazdy wynosi 62 km/h, średnia ok. 30 km/h. Pojazd może pokonywać rowy o szerokości 2,7 m i pionowe ściany o wysokości 0,7 m. Maksymalne pokonywane pochyłości to 35° w osi wzdłużnej i 25°

9 /9finq JiECHniHH

l/lUUD UlOISHOlilfl