33 (11)

/]

Mfuiy patyl te    tek ffcS * iW ^mer'

u praca pmwnik si<> wieli) do poznam stmkk mko-pohkich w latach ISfHffl • do fcngo wirjlkm kdlMlrjw Mm

l Rtśiberfo z PŚfy

Jodynę w ctfej literaturze hisiommj prace poświęcone specjalnie lej bdrdsturzcnapisał J. Koran', którego rozprawa jest śiżrm do artykułu Bartom. Podobnie jak polski histonk, Katan pomija źródła raf#, a jeżeli się na fiłcli opierz (jak np, na kronice titem), ro nie wyczerpuje ich dostatecznie. Poważniejsze naświetlenia sprawy (chociaż ii wyłączni kandydatura flintem dał w IJłśfl r. znany historyk czeski, profesor historii słowiańskiej na Ummykk 11 Purky-niego w Brnie, Józef Maciirek-. Autor pnodslawił skomplikowane stosunki w Polsce i w Czechach, pedda! wnikliwej inteipretacji źródła, podklei nową, dotąd nie znaną rzeczywistość, doskonale psychologicznie zobrazował postępowanie pana Wilema i jego polsko-czeskich sprzymierzeńców oraz przeciwników, podobnie jak postępowanie cesarza Maksymiliana ii, oraz krytycznie rozpatrzył możliwości sukcesu Rożmberka. jak i ewentualne znaczenie tego sukcesu dla dziejów Polski i Czech. Opierając się na szerokich, chociaż znanych źródłach i doskonałe] znajomości środkowoeuropejskiej i światowej literatury historycznej, wykorzystując ją i oceniając równocześnie, pracą swą Maciirek stworzy) podstawy do lepszego poznania czesko-polskich kontaktów w drugiej połowie XVI w, i do poznania problemu kandydatury Rożmberka na tron polski. Chyba też ze względu na to studium nie zajęli się szerzej sprawą kandydatury Rożmberka w Polsce historycy czescy, autorzy zbiorowego dzieła o kontaktach czesko-polskich⁵, Obok obszerniejszych dzieł specjalnych mamy w Mrze wiele prac o stosunkach czesko-polskich w XVI w., które z natury rzeczy potrącają o kwestię kandydatury Wilema i Hożm-berka¹⁰ Jednakże cala dotychczasowa literatura dotycząca tego problemu,