36 (292)

38 Rozdział 3

Rys. 43. Indjanie kauiksańscy (Ameryka południowa).

Na stronie następnej (rys. 45) grupa szwedów nieco lepiej wyobraża jasno-biaiych, których skóra przezroczysta, włosy lniane i oczy niebieskie widzieć można również, chociaż nie tak często, w Anglji, jak w Skandynawji lub w Niemczech północnych. Najwcześniej upamiętnione pojawienie się ludzi jasno-bialych (blondynów), znajdujemy w malowidłach egipskich, w których artyści przedstawiali ze skórą żółtawo-białą i oczami niebieskiemi pewnych krajowców Afryki północnej- — miejsca, gdzie szczątki plemion są dotąd znane. Ci libijczycy jaśni, oraz lud jasny ryżowłosy, ukazujący się około Syrji i znany nam jako przedstawiający osobny typ śród żydów — mogli być przypuszczalnie spowinowaceni rasowo z narodami jas-nemi, które już zasiedlały północ Europy, kiedy pisarze klasyczni zaczęli podawać wiadomości o jej mieszkańcach barbarzyńskich — od gotów na północy do wy-spiarzów w Thule. Krzyżowanie się odmian śniadych i jasnych, dokonywane od tych wczesnych czasów, wytworzyło niezliczone gatunki ludzkie o włosach brunatnych i barwach skóry od jasnej do ciemnej. Co się tyczy jednak pochodzenia i pierwszej siedziby ras jasnych i ciemnych, trudno o tern wytworzyć sobie zdanie.

Rys. 44. Gruzini.