Przekazywanie pacjentek z ciążą powikłaną
Opieka ambulatoryjna
Opieka szpitalna
tiomy opieki
III
N i a
d
I
I *
I
ó
r
.12. Trójstopniowy system opieki ambulatoryjnej i szpitalnej podczas ciąży i porodu.
Do szpitali należących do Fil poziomu opieki okołoporodowej przyjmowane są kobiety z najcięższymi powikłaniami ciąży i porodu. Tutaj znajdują się oddziały intensywnej terapii noworodków i poradnie medycyny matczyno-płodowej. Oddziały III stopnia funkcjonują zwykle w klinikach akademii medycznych i instytutów naukowo--badawczych.
rta przebiegu ciąży
Karta ciąży
Podczas pierwszej wizyty lekarz wypełnia dokument „Karta przebiegu ciąży”, który kobieta nosi przy sobie. Znajdują się w nim dane osobiste kobiety oraz dane o jej przeszłości położniczej i przebytych chorobach. Podczas kolejnych wizyt lekarz wpisuje do karty najważniejsze informacje o przebiegu ciąży i wynikach badań dodatkowych, w tym ultrasonograficznych. Dokument ten we wszystkich przychodniach ma jednolitą, standaryzowaną formę.
W przychodni znajduje się dokument „Karta ciąży”, w którym personel medyczny umieszcza szczegółowe dane dotyczące przebiegu ciąży. Kopia tego dokumentu powinna być w 36.-39. tygodniu ciąży (lub wcześniej, jeżeli będzie to konieczne) przesłana do szpitala. w ktÓrvm herlzip cip ---.'j *■> ’
w szpitalu uzupełniona o zapisy dotyczące ambulatoryjnej opieki przed porodem oraz przebiegu porodu i okresu poporodowego.
„Karta przebiegu ciąży” jest ważnym źródłem informacji i umożliwia komunikowanie się całego zespołu w sprawach dotyczących kobiety w ciąży. Zapisy dokonywane w tym dokumencie powinny być czytelne, zwięzłe, przejrzyste i kompletne, gdyż tylko na podstawie takich zapisów można właściwie ocenić jakość opieki i ustalić, czy potrzeby zdrowotne kobiety ciężarnej były odpowiednio wcześnie i prawidłowo rozpoznane, a postępowanie dobrze prowadzone. W dokumentacji powinny znaleźć się wszystkie informacje o podjętych działaniach dotyczących oceny ryzyka, interwencji diagnostyczno-leczniczych i promocji zdrowia. Dokumentacja wewnętrzna poradni powinna być prawidłowo, zgodnie z odpowiednimi przepisami przechowywana.
W przypadku ciąży wysokiego ryzyka lub w przypadku wystąpienia nieoczekiwanych powikłań w prawidłowo przebiegającej ciąży pojawia się czasem konieczność hospitalizacji przyszłej matki. Zwiększa to koszty opieki medycznej oraz wywołuje stres wynikający z okresowej separacji u kobiety i u jej rodziny pozostającej w domu, ale jednocześnie zwiększa bezpieczeństwo kobiety i dziecka. Obecnie można zauważyć tendencję do ograniczania wskazań do hospitalizacji na rzecz intensywnej opieki ambulatoryjnej lub opieki w domu. W coraz większym stopniu docenia się skuteczność ambulatoryjnych form opieki nad kobietą w ciąży wysokiego ryzyka oraz ich zgodność z oczekiwaniami pacjentek i potrzebami ich rodzin. Decyzja o hospitalizacji zależy nie tylko od rodzaju i stopnia powikłań, ale też od tego, w jakich warunkach socjalno-bytowych żyje pacjentka.
Zgodnie z zasadami trójstopniowej organizacji opieki okołoporodowej kobiety z poważnymi schorzeniami ogólnymi i z powikłaniami ciąży, a zwłaszcza z zagrażającym porodem przedwczesnym, powinny być kierowane do ośrodków opieki II i III poziomu. Trzeba pamiętać, że transport dziecka w macicy mamy jest dużo bezpieczniejszy niż transport w karetce pogotowia. Dotyczy to przede wszystkim dzieci z małą urodzeniową masą ciała.
Szpitale położnicze powinny mieć odpowiednią do swego poziomu referencyjnego bazę, kadrę medyczną i wyposażenie, aby móc właściwie rozpoznać i leczyć powikłania ciąży i porodu. W odpowiednich publikacjach można znaleźć szczegółowe dane dotyczące wymagań, jakie powinny spełniać szpitale w zależności od poziomu
l*pfp>rpnr\/inonA V ~ — ’ * *