34 35

				-L_					^1 :. •••	[—f-
	2-......			' J	>	...... Ł>_			t	~1 :	-*- -X-
				M____:_^	c
	1 1						_ i 3		—

Strój - ni-sia		ma - ła,		strój - ni-sia	ma - ła .
flk ~ 1-1----					—1- 4___ I
~h ~ ~J	.	—ć-		_a_^11	=a-----1

ko - kar-dy za - wią - za    •    - ła! ,

3 . Omówienie tekstu i budowy piosenki.

-    Z iłu zwrotek składa się piosenka?

-    Która część piosenki to refren?

-    Kogo nazywamy strojnisią? (wyjaśnienie słowa)

-    Dlaczego strojnisią nie bawiła się z dziećmi?

-    Czy strojnisią zmieniła się?

4.    Improwizacja rytmiczna przy piosence,.

Przy powtórzeniu piosenki dzieci naśladują tańczące strojnisie. Impro-wizujądowolne gesty, dostosowując ruchy ciała do refrenu i charakteru melodii. Najlepsze wykonanie zostaje nagrodzone brawami.

5.    Nauka pierwszej zwrotki i refrenu piosenki Mała strojnisią.

/ - ..... ; • • *

• Dzieci powtarzają fragmenty piosenki zaprezentowane przez nauczyciela, a następnie wspólnie śpiewają poznaną część piosenki.

6.    Zabawa inscenizacyjna z piosenką.

Dzieci siedzą w półkolu w siadzie skrzyżnym. Solistka pod piękną sukienką, którą można łatwo zdjąć, ma krótkie spodenki i bluzeczkę. Przygrywka (wstęp)

Strojnisią staje przed siedzącymi dziećmi. Pokazuje sukienkę,

obracając się dookoła. Dzieci klaszczą w rytmie półnut.

¹ - ' Różne sukienki są w mej szafie,    Dziewczynka śpiewa zwrotkę i spaceruje po

zliczyć ich chyba nie potrafię.    scenie, prezentując sukienkę, kokardy na

Piękną kokardę mam na głowie,    głowie. W taktach: 12,, 16., 20. (pauzy

kto mnie zobaczy, powie:    całonutowe) siedzące dzieci mówią z po

dziwem: ho, ho.

Dziewczynka zachowuje się jak strojnisią. Refren:    Siedzące dzieci śpiewają refren.

Mała    Wyciągają lekko przed siebie dłonie i wska

zują na strojnisię.

strojnisią,    Dwa razy uderzają dłońmi w kolana. -

mała    Dłońmi wskazują ca strojnisię.

strojnisią,    Dwa razy uderzają w kolana.

nową ₍    jw. '

sukienkę    Dwa razy uderzają w kolana.

ma dzisiaj.    Dwa razy uderzają w kolana.

Strojnisią    jw.

mała,    jw.

strojnisią    jw.

mała    jw.

kokardy zawiązała.    Unoszą ręce    nad głową,    wykonując tzw.

młynek.

II

Bawią się dzieci w piaskownicy,    Solistka śpiewa, wskazując na dzieci, które

ja nie chcę zniszczyć mej spódnicy.    siedzą i stawiają babki z piasku. W taktach:

Wszyscy dziś jeżdżą na rowerkach, 12., 16., 20. mówią: tak, tak. ja na nich tylko zerkam.    Dzieci wykonują przed sobą tak zwany

młynek.

Refren:    Solistka schodzi ze sceny i    szybko zdejmuje

sukienkę.

Mała strojnisią...    Dzieci śpiewają refren, wykonując na

przemianjedno klaśnięcie i dwa uderzenia dłońmi w kolana.

III

Zamknę w szufladzie me spódniczki, Dziewczynka w spodenkach i koszulce śpiewa włożę wygodne ogrodniczki.    wesoło 3. zwrotkę, trzymając w ręce sukienkę,

Mogę też wdrapać się na drzewo    którą pod koniec zwrotki odkłada na bok.

i nikt już nie zaśpiewa:    . Siedzące dzieci w taktach: 12., 16., 20.

mówią: brawo, brawo, rytmicznie klaszcząc. Refren:    Siedzące dzieci wstają, śpiewając refren

Mała strojnisią...    i rytmicznie klaszczą.

Solistką wesoło podskakuje, gimnastykuje

się, robiąc przysiady, skłony itd.

7. Zabawa W pracowni krawieckiej.

Dzieci siedzą skrzyżnie w parach naprzeciwko siebie. Jedno z nich jest krawcową, drugie - lalą strojnisią. Krawcowa trzyma w ręce materiał na sukienkę (szarfę) i naśladuje szycie igłą. Obok niej na podłodze leży lustro (obręcz).

Lala strojnisią przygląda się i czeka na sukienkę, aby ją przymierzyć. Kiedy dzieci usłyszą fragment piosenki, wstają. Krawcowa pomaga lali założyć sukienkę, a następnie bierze do rąk lustro i trzyma je tak, aby strojnisią mogła podziwiać kreację (lala przybiera różne pozy, oglądając sukienkę z różnych stron).

Przy powtórzeniu zabawy następuje zmiana ról.

35