i WIEDEŃSKA.
Ir—
li n hi
na ziemiach polskich zastosowano powietrze w kesonach o kształcie podstawy filarów mostu. Wraz z Rosjaninem Dymitrem Żurowskim, Chrzanowski jako pierwszy na świecie opracował rozkład naprężeń w poszczególnych elementach dźwigarów systemu Ho-we’a, co stało się podstawą obliczeń przy budowie kratownicowych mostów stalowych.
Józef Głuszyński (1834—1898), profesor Instytutu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu, wykładał — obok przedmiotu „drogi żelazne” — także „komunikacje wodne”. Był przewodniczącym komisji opracowującej dla imperialnej rosyjskiej sieci kolejowej jednolite przepisy organizacyjne, ekonomiczne, finansowe i sprawozdawcze.
Feliks Jasiński (1856—1899), inżynier kolejowy, administrator, budowniczy, profesor i uczony. Rozpoczął pracę jako 21-letni naczelnik „dystansu” kolei petersbursko-warszawskiej, następnie kierował wydziałem technicznym służby drogowej kolei Petersburg— Moskwa. Projektował i kierował rozbudową petersburskiego węzła kolejowego, budował mosty, wiaty dworcowe, dachy i inne konstrukcje stalowe. Światową sławę zdobył jako autor dzieła pt. „Badania nad sztywnością prętów ściskanych”. Był pionierem teorii sprężystości, wykładowcą i profesorem w tej dziedzinie w Instytucie Inżynierów Komunikacji w Petersburgu.
Józef Stecewicz (1851—1924), absolwent Politechniki w Rydze i Instytutu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu, prowadził pionierskie badania stateczności toru kolejowego. Zajmował odpowiedzialne stanowiska w zarządach budowy wielkiej syberyjskiej magistrali kolejowej oraz linii Moskwa—Widawa i Petersburg—Witebsk. Był członkiem Rady Inżynierskiej rosyjskiego Ministerstwa Komunikacji, głównym inżynierem budowy sieci tramwajowej w Petersburgu, profesorem zwyczajnym w Petersburskim Instytucie Politechnicznym. W latach 1918—1923 zajmował kierownicze stanowiska w Ministerstwie Kolei Żelaznych w odrodzonej Polsce.
Stanisław Kunicki (1859—1942), absolwent, a następnie adiunkt i profesor zwyczajny Katedry Statyki Budowli w Instytucie Inżynierów Komunikacji w Petersburgu. Autor wielu prac naukowych i skryptów. Projektował i opiniował plany wielkich mostów kolejowych, był członkiem Rady Inżynierskiej rosyjskiego Ministerstwa Komunikacji. W latach 1919— 1921 był pierwszym w okresie władzy radzieckiej rektorem Instytutu Inżynierów Komunikacji w Leningradzie. Od 1921 roku wykładał statykę budowli na Politechnice Warszawskiej.
Stanisław Bełżecki (1856—1931) pracował przy budowie i rekonstrukcji mostów na linii Petersburg— Warszawa. Kierował wydziałem technicznym budowy
WARSZA WSKÓRAM |u<j. RAfclŁ' • UruWc.
Poeiąsl orictiorfs.g:
l*oei^gl prx)Tbod/4 do >Vur^/aw) :
S « U«lr» • r**»— * ■ IUłomr - . 1
r*vu> « trmirmm kif >>V. pyf/.m- t •• I"1 Umj.
1.44,)**+, j
W .\’łr«ł/Jr|p i S«>;t« o.lrln-1/J.- Iiętl/jr %i»*m nłio l'nrii)£ uftnlttin \ w £>«l/itM«* III mmi UanMtry do lioiriru. a lunlln m gml/tith- .1 |»i poliidiun / \\ nrvn« \
<!•» l*ni«}inna i — 1'ourul il«* W at»/aw t u "ihl/iuir li uirr/iii
fi* afn^H . |n^Iu< i m.WaliO*.
■ hiwj
Opłat* Ml Kln^J 0~«b> ItoiHrirK »rTbrr*i
46. Pierwszy rozkład jazdy kolei warszawsko-wiedeńskiej
47. Most kolejowy w Warszawie (połowa XIX w.)
nowych linii kolei władykaukaskiej, sięgających mórz Azowskiego, Czarnego i Kaspijskiego. Autor wielu prac naukowych z dziedziny statyki budowli i teorii sprężystości. Profesor Politechniki Petersburskiej. Od 1921 roku kierował Katedrą Wyższych Zagadnień z Nauk Inżynierskich na Politechnice Warszawskiej.
Aleksander Wasiutyński (1859—1944), specjalista w dziedzinie konstrukcji mostowych oraz nawierzchni torowej. W stopniu profesora kierował Katedrą Dróg Żelaznych w Warszawskim Instytucie Politechnicznym. Opracował znormalizowane typy szyn, stosowane w całym kolejnictwie rosyjskim. Brał czynny udział w projektowaniu rozbudowy warszawskiego węzła kolejowego, a po odzyskaniu niepodległości został przewodniczącym Komisji Przebudowy Węzła. Od 1918 roku był profesorem Politechniki Warszawskiej.
Henryk Merczyng (1860—1916) uważany jest za pioniera techniki elektrycznej w kolejnictwie dawnej
41