OSTEOLOGIA 39
Identyfikacja metodą prostowania głowy
Osoba badana siedzi z głową w pozycji pośredniej (ani zgiętej, ani wyprostowanej). Badający stoi obok niej z palcami wskazującym i środkowym jednej ręki ułożonymi na wyrostku kolczystym siódmego kręgu szyjnego (C7) (ryc 32) i pierwszego kręgu piersiowego Th1 (ryc. 32) Drugą rękę badający kładzie na czole badanego i powoduje maksymalne wyprostowanie jego głowy. Wyrostek kolczysty C7 znika wówczas w fizjologicznej lordozie szyjnej, natomiast wyrostek TM pozostaje nieruchomy pod palcami.
Wizualizacja w stosunku do łopatki
Przy ułożeniu badanego na boku - jak widać to na rycinie obok - kąt górny (przyśrodkowy) łopatki znajduje się na linii wyrostka kolczystego pierwszego kręgu piersiowego (Th1). Koniec przyśrodkowy grzebienia łopatki leży na linii wyrostka kolczystego trzeciego kręgu piersiowego (Th3), a jej kąt dolny na wysokości wyrostka kolczystego siódmego kręgu piersiowego (Th7).
Uwaga: Ustalenie wyżej opisanych stosunków topograficznych powinno się traktować jako technikę ułatwiającą szybkie umiejscowienie wyrostków kolczystych w pierwszej fazie badania (którą musi uzupełnić metoda liczenia kręgów począwszy od C7 [patrz ryc. 32-34] tub L5 [patrz ryc. 41, 42]). Wskazane punkty odniesienia mają znaczenie orientacyjne. Położenie łopatki na klatce piersiowej, pozycja badanego na leżance, liczne możliwe odmienności w obrębie kręgosłupa (kifoza. zniesienie krzywizn fizjologicznych, skolioza itp.) są czynnikami wyraźnie modyfikującymi opisane stosunki topograficzne łopatki i kręgosłupa.
Ryc. 36. Wyrostek kolczysty (processus spinosus) pierwszego kręgu piersiowego (Th1).
Identyfikacja
Przedstawiony na rycinie obok uchwyt podkreśla relację, jaka zachodzi (patrz ryc. 35) między kątem górnym łopatki, oznaczonym kciukiem badającego, a wyrostkiem kolczystym pierwszego kręgu piersiowego (Th1), oznaczonym palcem wskazującym Patrz uwaga do ryc. 35.