467 (3)

•rężonego czyu-przepływającj ej, a także it

—B—!O

m, i7.2. Schemat formowania płyt szklanych pi2ez walcowanie

Rys. 17.3. Schemat ciągnienia taśmy szklanej przez dysze szamotową pływającą na powierzchni tafli stopionego szkła (wg A. Kielskiego)

Strefa    Strefa

gorąca    zimna

cyna

nych?

rodzaju mate-aowane w wy-pionym. fl# .2), ciągnień szkła na p uzyskuje*

Do pieca

Rys. 17.4. Schemat formowania płyty szklanej metodą rozpływania na powierzchni stopionej cyny

wyjątkowo gładką powierzchnię płyty). Można także szkło odlewać do form. Wyroby wewnątrz puste otrzymuje się metodą prasowania z wydmuchiwaniem (rys. 17.5), a cienkościenne — otwarte metodą prasowania (rys. 17.6). Przez ciągnienie wytwarza się również pręty, rurki i nitki (włókna). Schemat ciągnienia włókien pokazano na rys. 17.7.

Materiały ceramiczne otrzymywane z glin formuje się na mokro. Po zmieszaniu gliny z wodą i wyrobieniu powstaje plastyczna masa, którą można formować przez prasowanie (rys. 17.8), prasowanie izostatyczne (rys. 17.9), wyciskanie za pomocą pras ślimakowych (tą metodą wytwarza się np. cegłę — rys. 17.10), a także przez toczenie (rys. 17.11). Może to być toczenie w formie gipsowej (rys. a) lub na formie gipsowej (rys. b). Porcelanę formuje się przez odlewanie zawiesiny gliny w wodzie do form gipsowych (rys. 17.12) (w tym przypadku po utworzeniu się gęstej powłoki przy powierzchni formy, resztę zawiesiny wylewa się). Po wyschnięciu uformowanych wyrobów następuje ich wypalanie.

Materiały proszkowe formuje się metodą prasowania i spiekania. Tą metodą można też formować sproszkowane szkło. Proszki trudno topliwe prasuje się na gorąco lub spieka pod ciśnieniem.

467