46 (218)

46 Załącznik 5 do PN-90/B (n200

można ustalać wg poz. b) i c) lub przyjmować na podstawie grupy natężenia pracy — wg poz. d).

b) Współczynnik obciążenia belki jest określony ogólnym wzorem

gdzie: P — nacisk koła suwnicy,

Ni — liczba cykli obciążenia wywołującego nacisk Pi,

Nr — liczba cykli obciążenia w okresie eksploatacji belki.

Gdy brak jest szczegółowych danych eksploatacyjnych, to Kt, można wyznaczać na podstawie współczynnika obciążenia suwnicy K_p — wg wzoru

K, = 0.5 K_P (1 + P^/Pn,«)    (Z5-9)

c)    Klasę wykorzystania belki (lh Ih) obciążonej jedną suwnicą można przyjmować na podstawie klasy wykorzystania suwnicy •*- C9), modyfikując liczbę cykli stosownie do okresu eksploatacji belki (w porównaniu z zakładanym 20-letnim okresem eksploatacji suwnicy) oraz do liczby cykli obciążenia przypadającej na jeden cykl pracy suwnicy.

Gdy rozstaw kół suwnicy (lub osi zestawów kół) nie przekracza połowy¹ rozpiętości belki, to można przyjąć, żc na jeden cykl pracy przypada jeden cykl obciążenia. Przy większej liczbie suwnic, w obliczeniach uwzględnia się obciążenia od dwóch naj nie korzystniej oddziaływujących suwnic — patrz 5.4.

d)    Gdy znana (ustalona) jest wyłącznie grupa natężenia pracy suwnicy (.4(0), to zaleca się przyjmować (wg cabl. Z5-1) grupę natężenia pracy belki o jeden wyższą (£(x+l)) oraz klasę wykorzystania (H) odpowiadającą klasie obciążenia A'4.

5.3.    Współczynnik niejednorodności widma naprężeń

można wyznaczać na podstawie współczynnika obciążenia belki Kt>, przyjmując we wzorze (Z3-4): K = oraz m “ 3.

5.4.    Belki obciążone dwiema suwnicami

a)    Belki obciążone dwiema suwnicami sprzężonymi należy traktować w obliczeniach analogicznie jak belki obciążone jedną suwnicą o zwiększonej liczbie kół.

b)    W przypadku belek obciążonych dwiema suwnicami, które nie pracują jako sprzężone, oprócz warunków nośności dla poszczególnych suwnic należy docłat kowo spełnić warunek

[ y i	f A <7,2 )	M	LAu,., y
l Aa*, J	i Aa*. I		l A or i .21

gdzie: A<j*t, A 0&, A a-i.:, oraz Aa«i, A o*\ A osi: — równoważne zakresy zmienności naprężeń oraz odpowiadające im (zależne od liczby cykli naprężeń) wartości wytrzymałości zmęczeniowej w rozpatrywanym punkcie belki, obciążonej odpowiednio suwnicą 1, suwnicą 2 oraz jednocześnie suwnicami 1 i 2;

należy wyznaczyć jak w przypadku sprzężenia suwnic; jeśli jednocześne obciążenie belki dwiema suwnicami jest mało prawdopodobne (nie jest zdeterminowane procesem technologicznym), to można przyjąć Aa-i_i2 = = 0.

6. Zalecenia konstrukcyjne

6.1.    Belki

a)    Belki podsuwnicowe zaleca się projektować jako pełnościennc dwuteowe (walcowane lub spawane), a w uzasadnionych przypadkach — jako kratowe lub skrzynkowe.

b)    W blachownicach pasy ze środnikiem powinny być połączone spoiną czołową lub dwustronną spoiną pachwinową o grubości nie mniejszej niż 4 mm.

c)    Zależnie od obciążenia i rozpiętości, usztywnienie belki w kierunku poziomym uzyskuje się prze/ poszerzenie pasa ściskanego lub przez zastosowanie tężnika podłużnego — pełnościennego lub kratowego.

d)    Połączenia belek na podporach powinny umożliwiać regulację (rektyfikację) jezdni podczas montażu i eksploatacji.

6.2.    Stężenia

a)    Szerokość tężnika podłużnego powinna być nie mniejsza niż 1/15 rozpiętości belki. Kąt pochylenia (względem pionu) zastrzałów podpierających pas zewnętrzny tężnika nic powinien być większy niż 45^c.

b)    Środniki pełnościennych tężników podłużnych usztywnia się zebrami jednostronnymi przy smukłości (h/t) większej niz 140 oraz w przypadkach uzasadnionych obliczeniowo.

c)    Stężenia poprzeczne belek zaleca się stosować w odstępach nie większych niż 6 m.

6.3.    Szyny

a)    Rodzaj szyny, typ oraz gatunek stali, przyjmuje się wg zaleceń producenta suwnicy.

b)    Oś szyny powinna leżeć w płaszczyźnie symetrii belki lub środnika belki.

c)    ł ączniki szyny z belką (łapki, śruby, nity, spoiny) rozmieszcza się po obu stronach szyny w odstępach nie większych niż 700 mm, przy czym zaleca się stosować śruby i nity o średnicy 16 -r- 24 mm, a odcinki spoin co najmniej o długości 100 mm i grubości 4 mm.

d)    Gdy w obliczeniach przekroju belki uwzględnia się przekrój szyny, to połączenie szyny z belką powinno być spawane spoinami ciągłymi, śrubowe cierne lub nitowe. Połączenia spawane zaleca się stosować tylko do szyn prostokątnych dla suwnic grupy natężenia nic wyższej niż A4.

e)    Styki odcinków szyn (ze szczeliną do 2 mm) rozmieszcza się w odległości nie mniejszej niż 600 inni od styków podporowych belki. Styki szyn w sąsiedztwie połączeń elementów montażowych zaleca się projektować jako ukośne (pod kątem 45°) z odpowiednimi ogranicznikami przemieszczeń bocznych.