42 (231)

42

Załącznik 4 do PN-90/B-03200

M * ^£Lii± _M

^iylK. Kd    1/ ^iYIR

‘ⁿpl

gdzie Sir - czpWfj

(Z4-3)

— dla elementów ściskanych osiowo

(Z4-7)

3. Nośność graniczna. Współczynnik rezerwy plastycznej układu prętowego ce_u. wynikający z plastycznej redystrybucji sił wewnętrznych, oblicza się wt- wzoru

V

(Z4-4)

gd 7i'e:

n — jak wyżej.

iff — współczynnik wyboczeniowy dla największej smuklości pręta.

5. jNośność ram « węzłach przesuwnych i smukłości A„ < 0,6 można sprawdzać wg wzoru

F

(U

a_u ■ F_k ;

(1 + or„ • Au²) < l

(Z4-8)

(74-5)

u 1

(Z4-10)

gdzie:

F_Pi — wartość obciążenia, wyznaczona z warunku równowagi granicznej, przy której układ (lub jego część) staje się geometrycznie zmienny :

F_l(1 — wartość obciążenia, przy której tworzy się pierwszy uogólniony przegub plastyczny.

Jeśli konstrukcja jest zabezpieczona przed wszelkimi formami niestateczności. to jej nośność można sprawdzać w u wzoru

F /• - a.. • F.

gdzie:

F — obciążenie obliczeniowe,

F„ — nośność graniczna obliczeniowa, n_u — wg wzoru (Z4-4). przy czym do projektowania konstrukcji należy przyjmować ct_u < yt. gdzie 7/ — średni (ważony) współczynnik obciążenia.

F_u , — wartość obciążenia, przy której pierwszy przekrój krytyczny osiąga nośność obliczeniową uogólnionego przegubu plastycznego.

4, Nośność ram o węzłach nieprzesuwnych można sprawdzać wg wzoru (Z4 5). jeśli spełnione są następujące warunki:

— dla elementów zginanych i ściskanych

n < 0.85    (74-6)

gdzie:

n — względna siła podłużna od obciążeń obliczeniowych F: n ~ N{F)/Nr,

fi — współczynnik momentu zginającego wg tabl. 12.

A — srnukłość względna w płaszczyźnie zginania obliczona przy założeniu współczynnika długości wy boczę niowej n = 1

gdzie:

A_u — srnukłość względna układu: A_u = \/F_h \/F_c, F_cr — obciążenie krytyczne układu (w stanic bezmomentowym).

a_u, F_t< i — jak we wzorze (Z4-5),

Jeśli A_u > 0.6, to ramy w stanic sprężysto-plastycz-nym należy obliczać wg teorii II rzędu, uwzględniając stopniową redukcję ich sztywności w miarę powstawania przegubów plastycznych.

6. Belki ciągłe o bisymetrycznym przekroju klasy I, zabezpieczone przed zwichrzeniem, można projektować z uwzględnieniem plastycznej redystrybucji (wyrównania) momentów, obliczając ich ekstremalne wartości wg wzorów:

—    przy obciążeniach równomiernie rozłożonych; g-stałym, ^-zmiennym

M = C_g zl² + C_Qql²    (Z4-9)

—    przy obciążeniach skupionych: C — stałym, Q — zmiennym.

M = Cc Cl + Cq Ql

gdzie C,[. CV, Co, Cq — wg tabl. Z4-2.

Współczynniki C można również przyjmować, gdy rozpiętość i ekstremalne obciążenia przęseł różnią się nie więcej niż o 10%. przy czym do obliczenia momentu podporowego należy przyjmować wartości średnie rozpiętości i obciążeń przyległych przęseł.

Belki o liczbie przęseł większej niż 5 oblicza się analogicznie jak belki pięeioprzęsłowe, traktując wszystkie przęsła poza dwoma skrajnymi z obu stron jak przęsło środkowe (nr 3).