4

Prawidłowy dosiad: prosty kręgosłup. Unia prosta przechodzi przez bark. guz biodrowy i obciągniętą piętę. Ró^ruez prostą można poprowadzić od kółka wędzidła poprzez w stdze do łokcia Jeźdźca.

plecy zaokrąglają się, co ogromnie utrudnia jeźdźcowi zachow anie równowagi. Często obserwujemy tendencję do unoszenia ramion, to prowadzi do usztywnienia. Ramiona swobodnie opadają wzdłuż tułowia. Łokieć powinien znajdować się w sąsiedztwie guza biodrowego. Ramię z przedramieniem są pod takim kątem, że powstaje linia prosta od łokcia do pyska konia.

Dłonie jeźdźca są ustawione prosto, na dłoń nad kłębem konia i mniej więcej w takiej samej odległości od tułowia jeźdźca. Nie mogą być ustawione płasko. Prawy kciuk jest skierowany w stronę lewego ucha konia, lewy w stronę prawego. Wodze są trzymane między małym a serdecznym palcem, ręka zachowuje miękką łączność z pyskiem konia. To bardzo ważne. a zarazem bardzo trudne. Jest to zarówno kwestia wyczucia jak i praktyki. Wiąże się to z rozluźnieniem jeźdźca i konia. Usztywniony jeździec nie będzie miał spokojnej ręki. jeśli koń będzie się usztywniał, jeździec nie osiągnie rozluźnienia.

A jeśli jeździec nie będzie miał spokojnej ręki. koń się nie rozluźni. Kółko się zamyka.

Niepmwidlowr dosiady - kolejno: zgarbione plecy i cofnięte łydki: nadmiernie usztywniony kręgosłup: niestabilny dosiad, łydka przesunięta do przodu, pochyłom tułów, zgarbione plecy, cofnięte łokcie poza linię tułowia, siedzenie na tylnym lęku

Dlatego warto przed dosiadaniem polonżować osiodłanego konia, aby mógł się trochę wybrykać. odprężyć i rozluźnić. Podczas pierwszych jazd jeździec nie powinien dostawać wodzy do rąk, gdyż próbowałby łapać równowagę przy ich pomocy, a to błąd, który' eliminuje go jako kandydata na ujeżdże-niowca.

A

A

Błędny Sposób tr

Nogi lekko zgięte w kolanach są opuszczone w dół.

ułożone pła.\k/i

Należy dążyć do zachowania stałego kontaktu wewnętrznej strony uda z siodłem. Łydka utrzymuje kontakt z bokami konia. Stopa z obciągniętą piętą ustawiona jest równolegle do boków konia, przy czym oparta jest poduszkami palców w najszerszym miejscu o stopkę strzemię-

W żadnym przypadku strzemię nie powinno być przesunięte do przodu aż pod palce, gdyż w rezultacie daje to niekontrolowaną pozycję łydki. Natomiast prawidłowe oparcie stopy w strzemieniu powoduje lekkie napięcie mięśni łydki, co ułatwia precyzyjne, łatwo zrozumiale dla konia działanie.

Nie należy jednak siłowo obciągać pięty w dół, gdyż usztywnia to kolana oraz mięśnie ud i pośladków. Na domiar złego przesunięte zostaje przy tym siedzenie jeźdźca do tyłu, a koniowi nie sprawia to przyjemności. W efekcie koń napręża grzbiet, co z kolei nieprzyjemne jest dla jeźdźca.

Jak już powiedziano - prawidłowa postawa na koniu, to tułów umieszczony na kościach siedzeniowych w' najgłębszym miejscu siodła, przy od-prężonych mięśniach ud.

Patrząc z boku - jeździec siedzi w taki sposób, by linia pionow a opuszczona od jego ucha przebiegała przez bark, biodro do pięty. Patrząc z przodu - głowa jeźdźca jest umieszczona dokładnie nad kręgosłupem konia, oba ramiona na jednej wysokości, obie nogi opuszczone równo. Takie ustawienie tułowia zapewnia równomierne obciążenie obu kości siedzeniowych.

Naukę na lonży rozpoczynamy w stępie, przyjmując taką metodę postępowania, by poprawianie dosiadu rozpoczynać zawsze od głowy.

Dla rozluźnienia i uelastycznienia poszczególnych grup mięśni warto stosować ćwiczenia gimnastyczne.