4 (1820)

&

Prąd Labradorski - zimny, powierzchniowy (do maksymalnie 600 m) prąd morski płynący na Oceanie Atlantyckim u wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Płynie on od Morza Baffina (z północy) do Nowej Fundlandii. Temperatury wody wynoszą-1°C w zimie i od 2 do 10°C w lecie.

Jego prędkość wynosi ok. 1-2 km/h. Stopień zasolenia waha się pomiędzy 32 - 34%o. Przemieszcza on od 3,5 do 5,5 min km³ wody na sekundę. Niesie ze sobą przez cały rok góry lodowe w kierunku południowym do ok. 40° szerokości geograficznej północnej.

1 Różnice w ząmąimmu. wody sMkld.i, $1.01^1

Temperatura zamarzania wody morskiej jest niższa od temperatury zamarzania wody słodkiej i zależy głównie od zasolenia. Na przebieg procesu zamarzania wpływa też temperatura największej gęstości wody. Dla wody destylowanej temperatura ta wynosi około 4°C (3,95). W przypadku wody morskiej zależy ona od zasolenia i obniża się w miarę jego wzrostu. Temperatura największej gęstości pozostaje wyższa od temperatury zamarzania w przedziale wartości zasolenia od 0 %o do 24,7%o, zaś przy S>24,7%o temperatura największej gęstości przyjmuje wartości niższe od temperatury zamarzania. Pociąga to za sobą istotne różnice w przebiegu zamarzania wody słodkiej i morskiej o zasoleniu mniejszym od 24,7%o a wody morskiej o zasoleniu większym od tej wartości. Najogólniej mówiąc, w wodzie morskiej o zasoleniu S<24,7°/oo proces zamarzania przebiega podobnie jak w wodzie słodkiej.

>

Podczas jesiennego ochładzania, gdy woda intensywnie oddaje ciepło atmosferze, najpierw obniża się temperatura warstwy powierzchniowej. Wzrost gęstości ochładzanej wody prowadzi do rozwoju konwekcji termicznej. Mieszanie konwekcyjne powoduje wyrównywanie temperatury w mieszanej objętości aż do wartości odpowiadającej największej gęstości wody o danym zasoleniu mniejszym od 24,7%o (w przypadku wody słodkiej do około 4°C ). Gdy tylko mieszana objętość wody przyjmie temperaturę największej gęstości, konwekcja termiczna ustaje. Teraz ochłodzeniu ulega tylko stosunkowo cienka powierzchniowa warstwa wody, bowiem gęstość tej wody staje się mniejsza od gęstości warstw leżących poniżej. Warstwa ta ulega zamarzaniu, po którym uzyskuje temperaturę równą temperaturze otoczenia. Temperatura rośnie wraz z głębokością wody, aż do uzyskania wartości odpowiadającej największej gęstości wody o danym zasoleniu. Zmiana temperatury wody pod lodem ma charakter skokowy (termoklina). Grubość termokliny zależy od stopnia surowością długotrwałości zimy. Proces zamarzania jest często spowalniany tzw. mieszaniem wiatrowym (pod wpływem fal wiatrowych).

!

i

i

mieszaniu kóńtyekeyfsernu objętość wó( głębszy jest akwen. W takich warunkach w pionowym profilu temperatury wody pod lodem obserwuje się

W przypadku wody o zasoleniu większym od 24,7%o mieszanie konwekcyjne nie ustaje, mimo że powierzchniowa warstwa wody osiągnęła już temperaturę zamarzania. Przedłużające się mieszanie konwekcyjne hamuje prędkość spadku temperatury wody w tej warstwie. W związku z tym wody takie zamarzają dopiero po długotrwałym wychładzaniu, kiedy do wartości określających początek zamarzania. się cała,