Dążenie do maksymalizacji poziomu efektywności organizacyjnej prowadzi do nowych pytań i rozstrzygnięć.1
Przedmiotem badań w obszarze nauk o zarządzania jest organizacja, którą współtworzą jednostki żywotne czyli ludzie. Badania nad zarządzaniem zaczęły się rozwijać począwszy od XIX wieku, zatem dość niedawno. Działania badawcze są nakierowane na przedmioty realne - rzeczy i oddziaływania - współtworzące element rzeczywistości istniejącej obiektywnie, czyli niezależnie, i transcendentnie do podmiotu poznającego oraz samego procesu poznania. Aparat poznawczy jest wynikiem potrzeby zdefiniowania i odniesienia się do takich kategorii poznawczych, jak procesy, zdarzenia, cechy, stan rzeczy, struktura, całość, kompleks, system oraz poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jakie są cechy oraz własności przedmiotów/ organizacji. System założeń aksjologicznych przyjmuje poziom obiektywizmu i uczciwości, zarówno w trakcie badań, jak podczas formułowania wniosków i rekomendacji, muszą oni ustalić katalog wartości, do którego będą się odnosić, traktując go jako swoisty drogowskaz moralny.
Specyfika metodyki badań w obszarze zarządzania odnosi się kwestii, że rozdział pomiędzy działaniem poznawczym a praktycznym jest dość nieostry - wiedza jest zależna od kontekstu poznania.
Przekłada się to na niemożność oddzielenia obserwatora od przedmiotu obserwacji (badacz jest członkiem społeczności, która jest poddana badaniu), co oznacza ciągłą interakcję pomiędzy obserwatorem a systemem obserwowanym, co z kolei powoduje sprzężenia zwrotne.
Kolejną kwestią jest brak zgody co do kryteriów obiektywnej prawdy (prawda ma charakter narracyjny, uzależniony od sposobów wyjaśniania i wartości, jakimi kierują się badacze), co oznacza, że innymi kryteriami prawdy posługiwać się mogą ludzie z odmiennych obszarów kulturowych oraz ludzie z różnych epok historycznych.
Następnie twierdzenia i tezy nauk społecznych nie są formułowane w języku formalnym, stąd w ich interpretacji ważną rolę odgrywa zależny od czynników kulturowych oraz historycznych kontekst, w jakim zostały wypowiedziane.
Kolejny aspekt dotyczy niemożliwości przeprowadzenia powtarzalnego empirycznego eksperymentu, który mógłby zweryfikować wnioski teoretyczne, co wynika to z niemożności odtworzenia takich samych warunków początkowych (założenie ceteris paribus jest nie do zaakceptowania).
17
M. Sławińska, H. Witczak (red.), Podstawy metodologiczne prac doktorskich w naukach ekonomicznych, Wyd.
PWE, Warszawa 2008, s. 33.