4 (1998)

i

i

J 0 <l r. O l- a u k , f 111> ił U Wl»'W'OHi Pfli,

wia, a z drugiej zapobieganie pojawianiu się problemów związanych z zachowaniami dysfunkcjonalnymi"*.

Program ten wspomaga prawidłowy rozwój i kształtuje osobowość dziecka.

© TREŚĆ PROGRAMU

Program zajęć wychowawczo-profilaktycznych obejmuje 10 tematów do wyboru, w zależności od grupy wiekowej oraz potrzeb szkoły oraz temat dodatkowy dla klasy VI lub do wykorzystania w gimnazjum.

Zajęcia przewidziane są na dwie godziny. Mogą w nich brać udział również chętni rodzice.

Tematyka zajęć:

I    Integracja grupy.

II    Jesteśmy asertywni.

III    Komunikacja interpersonalna.

IV    Budowanie pozytywnej samooceny.

V    Akceptujemy tego, kto jest inny.

VI    Jesteśmy tolerancyjni.

VII    Jestem królem swoich pazurów.

VIII Uzależnienia - komputer, Internet, telewizja.

IX    Jestem sobą, mam własne zdanie.

X    Szukamy przyjaciela.

XI    Uzależnienia - narkotyki, alkohol, sekty.

® METODY PRACY

najlepszą formą nauki jest zabawa. G. Rodari twierdzi, że baśnie, bajki służą kształtowaniu umysłu: umysłu otwartego na wszystkie możliwe kierunki. Pobudzają w dziecku reakcję wyobraźni, która ma duży wpływ na ukształtowanie charakteru i osobowości człowieka.

«

* Z. Gaś, Profilaktyka w szkoła, w: B. i G. Paziowie, Szkoła, która ochrania- Szkolny pro-grom profilaktyki, Wyd. Rubikon, Kraków 2002, s. 12.

feAłKOWt >P Ol KANIA - Program iu(tt rvyiiio»f0wtiŁ|Hołi!qilymłycli

Zabawa, malowanie, rysowanie, śpiewanie piosenek, odgrywanie scenek w pracy z dziećmi w wieku szkolnym stanowią bardzo dobre metody pracy, gdyż dzięki nim dziecko bawiąc się wyraża swoje emocje, przeżycia, rozładowuje napięcia, Dzięki takim metodom zajęcia nie są nudne, każde dziecko może się wykazać. Dzieci chętnie biorą udział w zajęciach, w których „coś się dzieje", lepiej zapamiętują treści dzięki aktywności, działaniu, a nie sprzyja temu suche podawanie ich przez nauczyciela lub udzielanie wskazówek, upomnień przez dorosłych. Poprzez utożsamianie się z kimś dziecko nie mówi o sobie wprost, lecz o danej postaci, a nauczyciel dowiaduje się o sytuacji dziecka.

Uwagi, komentarze prowadzącego pozwalają dzieciom „wejrzeć w siebie", lepiej rozumieć swoje emocje, przez co dzieci poszerzają krąg swoich doświadczeń i wiedzę.

Przykłady metod i technik (do wyboru)

(*PKrqg. Kontakt wzrokowy ze wszystkimi uczestnikami zajęć pozwala na lepsze poznanie się, zapamiętywanie. Krąg pozwala również na zaproponowanie wielu ciekawych zabaw.

(•P Rysunki. Dzieci (zwłaszcza młodsze) chętniej wypowiadają się za pomocą rysunków. Taka technika daje też możliwość wypowiadania się dzieciom zahamowanym, nieśmiałym. Prace można wykonywać indywidualnie, w parach, w małych grupach. Powinno się je omówić, choćby krótko, najlepiej w kręgu.

(•3° Piosenki. Dzieci lubią śpiewać. Należy je zachęcać, by swoje myśli i nastroje wyrażały za pomocą dźwięku, muzyki.

•P Psychodramy. Psychodramy czyli odgrywanie scenek na wybrane tematy. Scenki pozwalają uczniom postawić się na miejscu innej osoby, zrozumieć myśli i uczucia, jakie dana sytuacja w nim wywołuje.