50 51

Spis treści Str. 50 Gambit królewski

5.ed5 Wh4+ 6.<&f1 f3

Pozycja ważna dla wariantu 3...c6. Czarnym udało się rozbić osłonę pionową białego króla. Wydaje się, że eksponowana pozycja białego monarchy powinna dać czarnym wystarczającą kontrgrę.

Okazuje się jednak, że białe na skutek działań przeciwnika uzyskały przewagę w rozwoju. Jak się okaże przewaga ta daje się odczuć nawet w końcówce.

7.d3

Próbowano także 7 d4.

7.d4 f:g2+ 8.&:g2 £M6 9.We2+ &d8 10.Wf2 W:f2+ 11.&:f2 b5 12Jlb3 b4 13.£ce2 £}:d5 14.®f4 Ab7 15.€tf3 f6 (groziło £\e5 lub ^g5) 16.£te6+ <ź?d7 17.Se1 a5 18.Ad2 £ia6 19.a3 ^ac7 20.^:f8+Sh:f8 21.c4 b:c3 22.b:c3 a4 23.jk.a2 J.a6 24.c4 białe mają rekompensatę za pionka w postaci silnej inicjatywy. Partia zakończyła się remisem w 32. posunięciu Przedmojski - Juroszek, Mikołajki 1991.

7.d4 f:g2+ 8.<Ź?:g2 J,g4 9.#d3 <af6 10.We3+ ^d8 11 .Wg3 W:g3+

12.h:g3 b5 13.Ad3 b4 14.£tee2 c:d5 15.Ag5 &e7 16.2e1 <Sbd7 17.£tf4 h6 18.£rf3 A:f3+ 19.^:f3 2e8 20.^:f6 <&:f6 21.Ab5 2f8 22.^h5 g6 23.£tf6 A:f6 24.2:h6 2c8 25.£a4 2c4 26.Sd1 S:d4 i czarne zrealizowały przewagę Dek-ker - Keserovic, Durban 1995.

7.. . fg2+ 8.<&:g2

Inaczej grały czarne w partii Dantas - Bae, Żagań 1997: 8... &g4 9.«d2 (Znacznie lepiej wygląda 9.Wf1! 10Jk,f4 z dalszym 2e1 jak polecał grać Wall) 10.%5 We1 11.:Łf4 W:a1 12.£:b8 £e7 13.d6 0-0 14.d:e7 2f:b8 15.^e4 £\:e4 16.W:g4 ^M8 z wygraną dla czarnych pozycją.

9.We2+ &d8 10.We5! Zapobiega naturalnemu Ad6 a w przypadku

10.. . ^bd7 białe mogą wymusić wygodną dla siebie wymianę hetmanów poprzez 11 Wf4.

10...Wf2+? Czarne przechodzą do gorszej końcówki tracąc jeszcze tempo. Short uważa, że lepszo było 10...Wg4+.

11.&:f2    £ig4+    12.&g2    £i:e5

13. Af4^g6?!

Lepsze było 13...£):c4 14.d:c4 jtf5

14. jk.g3 f6 15.£if3 Ab4 16.£\d4 Ad7 17.£ie6+ A:e6 18.d:e6

Przewaga białych jest oczywista. Figury białych są lepiej rozwinięte a przewaga przestrzeni pozwoli im na błyskawiczne przerzucenie sił w zależności od potrzeb. Pion e6 krępuje poczynania czarnych a pozycja na d8 poważnie narusza koordynację czarnych figur.

18.. .£te7 19.Shf1 £>c8 20.£se4 &e7 21Jk.h4 2f8 Groziło ^:f6

22.C3 i.d6 23.^h1 b5 24.Ab3 foa6 25.a4 <ac7 26.a:b5 c:b5 27.d4 a5 Nie wolno 27...£t:e6 28 Sae1.

28.2f3 a4 29.Aa2 2a6 30.2g1

Stało się jasnym dlaczego białe zagrały 23.'ż^>h1.

30.. .£>e8 31 Hf5 a3 322:b5 g5

33JSb7+    £c7    34.&:d6    2:d6

(34...£?:d6 35.i.g3+) 35.2x7+ &d8 362f7

1:0

Partia nr 3 Castro O. - Karpow Sztokholm 1969

1.e4 e5 2.f4 e:f4 3.Ac4 £if6 4.£ic3 Ab4 5.e5 d5! To kontrude-rzenie daje czarnym świetną grę. Warto wiedzieć, że Karpow przed Mistrzostwami Świata Juniorów rozpoczął współpracę z am. Furmanem i nawet rzadko spotykany gambit królewski był również uwzględniony w programie przygotowań przez tego świetnego teoretyka i trenera. Tak więc nie udało się zaskoczyć przyszłego mistrza świata juniorów i seniorów.

6 Ab5+ c6 7 e:f6 c:b5 8 f:g7 Na-

lożało grać 8 We2+ z dalszym wzięciem na b5 nie rozwijając czarnym jeszcze jednej figury.

8..._2g8 9.«e2+ Jće6 10.W:b5+ <^c6 11.W:b7 2c8 12.^f3 2:g7 Białym udało się wygrać pionka ale kosztem rozwoju. Powstała pozycję należy ocenić jako wygraną dla czarnych, co Karpow szybko udowadnia.

13.0-0 Ah3 14.2e1+ &f8 i na tym

zakończyła się aktywność białych.

15 2e2 Ag4!

A teraz czas przejść do obrony, ale to już kosztuje...

16.2f2 kc5 17.d4 £}:d4 18.^:d4 A:d4 19.Af4 A:f2+ 20.&f22g6

21.^gl 21. W:a7 d4 22.^e4 2x2+ 23.<&g1 kh3 24.g3 2ge6 również nie było pociągające.

21 ...d4 22.2f1 #d7 23.Wb4+ &g8

24. £}e4 #d5 Należy jeszcze tylko zneutralizować ostatnie przejawy aktywności białych.

25. We7 We6 26.Wb7 Ae2 27.2e1 2x2 28.^g5 Wf5 29.£e5 2:g5

29...W:e5??    30    W:f7+    &h8

31 ,#f8+ 2g8 32 £\f7#

30.h4 W:e5

0:1