53

Nadawca socjotechniczny posiada (lub uważa, że posiada) niejak₀ wyższą świadomość, która umożliwia mu przedmiotowe trak. towanie zbiorowości społecznych. Przekonanie o owej wyższo^ może płynąć z umiejscowienia w strukturach władzy, uprzywife. jowanego dostępu do informacji, przewagi intelektualnej, pr₂y wiązania do idei oraz poczucia misji ich urzeczywistniania itp Socjotechnika polityczna, podobnie jak socjalizacja polityczna jest podzbiorem szerszego obszaru oddziaływania społecznego’ Dotyczy jednak na tyle specyficznej sfery życia, iż trudno zakreślić precyzyjnie jej granice, pomimo iż można zauważyć w niej szczególne formy oddziaływania.

Celem oddziaływania sozotechniki politycznej jest ksztąłtp. wanie zachowań, a przede wszystkim postaw w obrębie polityki, Główny problem, jaki napotykamy badąjąc ten wpływ, polega na trudności w zidentyfikowaniu jego nadawców. Jak wspominałem już parokrotnie, nie mamy wątpliwości co do istnienia samego procesu, bowiem obserwujemy pewne zmiany w zachowaniach f postawach ludzi. Zdajemy sobie także sprawę, iż zmienność ta jest efektem wielu składowych oddziaływań.

Jeśli uznamy sferę polityki za system, którego celem jest alokowanie dóbr społecznie cenionych i zdobywanie poparcia dla legitymizowania tego podziału, to możemy przyjąć, że socjotechnika polityczna jest jednym ze sposobów realizowania tych celów. Socjotechnicznymi nadawcami są w tym ujęciu obiekty systemu politycznego, zmierząjące do zwiększenia bądź podtrzymania wpływu na podział dóbr, których dystrybutorem jest system polityczny. M. Crozier i E. Friedberg uznają system polityczny za koordynatora działania swych uczestników poprzez trwałe i stabilizujące mechanizmy gier⁵⁸. Ich koncepcja analizy systemowej koncentruje się na zbiorowych zachowaniach politycznych, wynikających z uwarunkowanej zachowaniami innych aktorów strategii. Podmioty socjotechniki politycznej zmierzają zatem do wywierania wpływu zarówno na innych graczy (aktorów), jak i

⁵⁸ M. Crozier, £. Friedberg, Człowiek i system. Ograniczenia działania zespołowego, Warszawa 1982, s. 264.

przede wszystkim na otoczenie systemu, które generuje niezbędne poparcie dla funkcjonowania systemu politycznego. Celem wpływu j_eSt także charakter, rodzaj oraz ilość żądań adresowanych do systemu. Nieskrępowane możliwości ich generowania mogą prowadzić do destabilizowania rządu, co dla podmiotów związanych z opozycją jest zabiegiem nader ważnym, choć wcale nie musi oznaczać <łysfunkcjonalności całego systemu. Stosując analizę systemową, można zatem dostrzec, iż socjotechnika polityczna wpisuje się w działanie sprzężenia zwrotnego. System polityczny usiłuję za pomocą swych wyjść (wytworów) wpływać poprzez otoczenie na wejścia (wkłady). Może w ten sposób weryfikować żądania kierowane wobec systemu, w zależności od ich adekwatności wobec preferowanych wartości oraz aktywizować poparcie dla podejmowanych przez siebie określonych decyzji i posunięć.

Proponuję następującą systematyzację omówionych pojęć, skła-dających się na procesy prostej bądź rozszerzonej reprodukcji porządku społecznego.

	SOCJALIZACJA	SOCJOTECHNIKA
Typ reprodukcji porządku społecznego Cel Podmioty wpływu Zasięg Przekazywane wartości Realizowane interesy	prosta przystosowanie do istniejącego porządku łatwo identyfikowalne całe społeczeństwo ponadczasowe obiektywne	rozszerzona przebudowa istniejącego porządku trudno identyfikowalne zróżnicowane grupy długotrwałe i specyficzne obiektywne i subiektywne

Źródło: opracowanie własne.

Przedstawione procesy łączy specyficzna cecha, jaką jest przygotowanie jednostek i całych grup społecznych do właściwego wykonywania określonych ról społecznych, które są pożądane zarówno z punktu widzenia społeczeństwa, ujmowanego jako pewna wspólnota, jak i z punktu widzenia podmiotów procesów reprodukcji, w gestii których znajdują się środki wywierania

103