53

WO - 0/17 102

1.3. Określenia i ustalenia

1.3.1.    Pole F - pole powierzchni ściany płaskiej wzmocnionej przez kotwę wyznacza się następująco:

a)    dla kotew nieskrajnych (rys. 2) - środek przekroju kotwy należy połączyć z takimi samymi środkami sąsiednich kotew, a następnie przez środki tych odcinków przeprowadzić prostopadłe. Powierzchnia ograniczona tymi prostopadłymi jest powierzchnią F,

b)    dla kotew skrajnych (rys. 3) - na wzmacnianej ścianie należy wpisać szereg kół przechodzących przez środek obliczanej kotwy i kotwy sąsiedniej' oraz stycznie do początku wyoblenia ściany. Miejsce geometryczne środków tych kół jest linią zamkniętą, a powierzchnia ograniczona tą linią jest powierzchnią F.

1.3.2.    Wartość naprężeń dopuszczalnych należy obliczać wg DT-UC-90/WO-0/00 przyjmując:

x - 1,65 - dla stali węglowych, dla których obowiązujące normy ustalają wymagania co do udamości i dla stali stopowych

x = 1,8 - dla pozostałych stali węglowych.

1.3.3. Pozostałe określenia wg warunków DT-UC-90/WO-O/16.

Rys. 3

2. WYMAGANIA KONSTRUKCYJNE

2.1.    Kotew, będąca rurą zawalcowaną w ścianie dla zabezpieczenia jej przed wyrwaniem ze ściany powinna spełniać wymagania DT-UC-90/WO-O/16.

2.2.    Spawane złącze rury ściągowej ze ścianą powinno spełniać wymagania DT-UC-90/W 0-0/16.

2.3.    Spawane złącze zespórki ze ścianą (rys. 4) powinno spełniać następujące wymagania:

a)    d_z + 1 < D < d_z + 2

b)    wysokość spoiny h powinna być nie mniejsza niż 6 mm i nie mniejsza niż

3.1. Wymagane pole przekroju poprzecznego kotwy wyznaczyć wg wzoru:

f =

F-Po

k- sin a

(1)

3.2. Wysokość spoiny złącza zespórki ze ścianą (rys. 4) wyznacza się ze wzoru:

h =

k ■ d_z- k

(2)

w którym:

k - naprężenie dopuszczalne dla materiału spoiny obliczone przy zastosowaniu współczynnika jc = 1,65