58 (270)

nutu

mmmmmm wm - wmmw

li? ^    O Q S? ^    Limit wydruku: 10

7. Atraw*.4hmw.\i«V«.ił^_u<fi>«'

unx % <- c i moi o. c i* wsc m *w

Okres I wstępnego dojrzewania. Trwa on od momcnlu wymieszania cementu z wodą do chwili, klórą określa się początkiem w iązania (t^). Początek tego okresu (do 10 minut) nazywa się okresem przedindukcyjnym.

Okres II - trwa od momentu oznaczonego jako początek wiązania do chwili zwanej kotkom wiązania (t_t.,j i nazywa się okresem wiązania (t„). Określany jest też jako okres indukcyjny i stanowi jego zasadniczą Cześć⁴

Okres 111 - trwa do chwili uzyskania przez cement pełnej wymaganej wytrzymałości na ściskanie. Według założeń normowych chwila ta następuje po 2$ dniach od momentu zarobienia zaczynu. Okres ten nosi nazwę okresu tężenia. Dla cementów o opóźnionym procesie dojrzewania przyjmuje się 90 dni.

Okres IV to juz okres eksploatacji stwardniałego betonu. W sprzyjających warunkach następuje dalszy, choć bardzo powolny proces tężenia objawiający się wzrostem wytrzymałości. Zakres wzrostu wytrzymałości zależy od rodzaju cementu.

B. Zjawiska fizykochemiczne występujące w poszczególnych okresach formowania się struktury

Okres I - natychmiast po wymieszaniu cementu z wodą. woda wnika (penetruje) do pewnej głębokości ( — 1 m™) w ziarna Cementu, rozmiękczając ich zewnętrzne partie. Towarzyszy temu intensywne rozpuszczanie się w wodzie przede wszystkim glinianu wapniowego zawartego %v cemencie, gipsu i alkaliów. W ten sposób w wodzie pojawiają sic jony Ca^:*. SO;. K*. Na* i Al (OH)..

Jony SO;- (siarczanowe pochodzące z gipsu) reagują z Ca(OH). i z hydratyzującym juz CjA. tworząc na jego powierzchni warstewkę mikrokrystalicznego palcczkowatego etiyngitu (C,AS-.II,>) Dzięki temu proces hydratacji C-.A (niekorzystny dla jakości kamienia cementowego) zostaje zahamowany i tym samym proces hydratacji krzemianów wapniowych przebiega bez Zakłóceń W wyniku tej reakcji powstaje zcl krzemranowo-wapniowy CSH. będący najważniejszym składnikiem końcowego produktu, czyli kamienia cementowego, oraz wodorotlenek wapniowy (portlandyt).

Wymienionym reakcjom towarzyszy silne wydzielanie się ciepła, co obrazuje pierwszy' pik na rys. 3.3. Istniejące jony w wodzie częściowo wytrącają się (np. Ca^;* i OH w Ca(OH)_;; Na* i K* w postać soli), jednak znaczna ich ilość zostaje w fazie ciekłej zawartej w dojrzałym betonie. Gdyby nic było gipsu, reakcja CA byłaby gwałtowna i utworzyłoby się tak dużo hydratów glinowych, ze poważnie ograniczyłyby one konieczną zasadniczą reakcję - reakcję kizenuanow (C,S i CS) z wodą.

Utworzona w ciągu 10 minut powłoczka na ziarnach cementu z etiyngitu i CSH (rys. 3.4. 3.5a i 3.6A)je$1 dość szczelna i w związku z tym następuje uspokojenie reakcji (tzw. okres indukcji) aż do rozpoczęcia trzeciego okresu. Najintensywniej przebiega to zjawisko w pierwszych 5 minutach Woda zarobowa zmienia w tym czasie swój odczyn z obojętnego o pllo? na silnie alkaliczny o pil > 12. Najwcześniej rozpoczyna hydratację glinian trójwapniowy (C,A). z kolei krzemian trójwapniowy (CS), a krzemian clwuwap-iikiwy (CjS) reaguje znacznie wolniej

W dalszym ciągu okresu I trwa (choć juz wolniej) penetracja wody w głąb ziaren cementowych, nasycanie się wody wapnem i tworzenie amorficznych lorm wodorotlenku wapniowego (pofllandytu) - Ć;«(OH>_;. Charakterystyczno jest. że kryształy portlan-dytu wytwarzają się w^r pewnej odległości od ziaren cementowych i gromadzą w obszarach o zwiększonej ilości wody zarobowej. W’ tym przede wszystkim na styku z ziarnami kruszywa. Zjawisko to jest ważne w betonie (pkt 15.3.3).

47

1 a Itelix iLibrary Reader

Beton i jego technolo...

\j 57 - Paint