DbiUil
7. Atrawą.4hm>«'
unx % <- c i moi o. c i* wsc m *w
w postaci pryzm i igiełek etryiigitu, co pud mikroskopem wygląda jakby na ziarnach tworzyła się szczcć. Woda wnika w coraz głębsze warstwy ziaren, z których wydobywaj.) się nowe porcje wapna, alkaliów i gipsu.
p. rys. 3.12 i 15.41
3.5. Schemat rozwoju struktury zaczynu cementowego: a - okres I (wg opisu w tekście): b - stan w momencie początku wiązania (!,„): c - stan w momencie końca wiązania (tu).
<1 - postępujący proces stmkturolwńrczy w okresie III: I ziarno cementu: 2 warstwa rozpuszczona: 3 - woda; 4 - wydzielające się wapno; 5 - kryształ) Ca(OH)>. 6 - kryształy uwodnionych siarczan oglinianów wapniowych (gównie etryngit); 7 włóknisty zol uwodnionych krzemianów wapniowych (CSH); 8 - pory kontrakcyjne
W tym okresie (do około 10 godzin od urobienia mieszanki) dużą część przestrzeni pomiędzy ziarnami cementu wypełniają hydraty CjA t dlatego określić można ten układ jako „strukturę glinianową'’, która utrzymuje przewagę nad hydratami krzemianów przez I do 3 dni.
Umownie przyjęto, ze koniec wiązania następuje w chwili, gdy narastające na ziarnach cementu kryształy ctryngitu zaczną łączyć ze sobą (mostkować) poszczególne ziarna cementu (rys. 3.5c). tworząc zaczątek przestrzennej sieci powstającej z kryształów ctryngitu i hydrantów glinianu wapniowego. Można tu zauważyć, ze im grubszą warstwą wody otoczone byłyby ziarna cementu, tym później nastąpiłby koniec wiązania, gdyż narastające kryształy w postaci igieł, nitek i łańcuchów musiałyby być dłuższe. Pod koniec tego okresu zaczynają się aktywniej uwadniać krzemiany trójwapniowe (CS), l/wad-
49