DbiUil
7. Atraw*.4hm>«'
unx % <- c i moi o. c i* wsc m *w
Rysunek 3.22 przedstawia schematycznie rozwój ważniejszych właściwości tizykochc-micznych zaczynu, do których zaliczono według oznaczenia na rysunku.
3.22. Fizykochemiczna charakterystyka zaczynu w okresie dojrzewania: 1 - wytrzymałość na ściskanie. 2 wydzielanie się ciepła wiązania, 3 stopień hydratacji. 4 stopień pil.
5 - przewodność elektryczna
Wartości dla ideowo przedstawionych krzywych zależą od rodzaju cementu, co w miaię potrzeby będzie podawane w dalszej treści. Wykres pozwala zwrócić uwagę na zależności między poszczególnymi właściwościami - np. jedne krzywe opadają, a inne wznoszą się, co ma ze sobą ścisły związek.
Wytrzymałość /.hydratyzowanej masy cementu (kamienia cementowego) kształtuje się wg wzoru f = t„ (1 - p)': gdzie: p to objętość porów, a f,= 240 MPa. f„ odpowiada potencjalnej wytrzymałości wynikającej z praw fizykochemicznych przy założeniu pełnej szczelności produktu, z wyjątkiem porów żelowych.
Takie właściwości zaczynu, jak początkowa plastyczność mieszanki, z kolei porowatość kamienia cementowego i stała zawartość w nich wilgoci powodują, że zarówno zaczyn. jak i kamień cementowy są odksztalcalnc. Można wyróżnić:
• skurcz wewnętrzny, który powstaje w wyniku kontrakcji przywiązaniu cementu z wodą.
• skurcz zewnętrzny lub pęcznienie wywoływane zmianą wilgotności (zachodzi tylko przy zmianach zawartości wilgoci w wyrobie cementowym),
• odkształcenia termiczne wywoływane zmianami temperatury.
• odkształcenia typu mechanicznego powstają pod wpływem obciążeń zewnętrznych (obciążenie ściskające powoduje skrócenie elementu, a rozciągające-wydłużenie).
• skurcz samoistny, gdy pozostanie w wiążącym betonie za mało wody