678

*1. PROJEKTOWANIE INSTALACJI SPRĘŻONEGO POWIETRZA 678

d)    odcinki prowadzone pionowo w korytarzach i podobnych pomieszczeniach — osłania się do wysokości 2,0 m;

e)    przy przejściach przez ściany - stosuje się rury ochronne z otuliną izolacyjną umożliwiającą swobodną pracę rurociągu (przesuw podłużny).

Rurociągi zasilające i odbiorcze należy prowadzić ze spadkiem co najmniej 0,5% w kierunku zaworów odwadniających. Proste odcinki rurociągu zasilającego powinny być wyposażone na końcach w zawory zaporowe do przedmuchiwania instalacji (rys. 41.1, 41.2).

Każdy odbiornik, przy czym jako odbiornik traktuje się całe pole, powinien być zasilany niezależnym rurociągiem odbiorczym. Na rurociągu odbiorczym w pobliżu rurociągu zasilającego, najczęściej w szafce kablowej, montuje się zawór zaporowy (rys. 41.3, 41.4).

Jeśli wyłącznik pneumatyczny nie ma zainstalowanego zaworu zwrotnego, to zawór taki należy umieścić w szafce. Za zaworem zwrotnym nie można umieszczać dodatkowej armatury lub innych odbiorników poza danym wyłącznikiem.

Rurociągi sprężonego powietrza uziemia sic co najmniej w dwóch miejscach. Odcinki rurociągów nie połączone ze sobą galwanicznie uziemia się każdy oddzielnie. Uziemienie wykonuje się zakładając na rurociąg specjalną obejmę (typową) połączoną z siatką uziemiającą stacji. W stacjach, w których istnieje możliwość wynoszenia potencjału przez rurociągi sprężonego powietrza instaluje się na rurociągach wkiadki izolacyjne.

41.10. Wyposażenie elektryczne i aparatura pomiarowa

Urządzenie wytwórcze sprężonego powietrza należy zasilać prądem przemiennym dwoma niezależnymi kablami z niezależnych sekcji rozdzielnicy potrzeb własnych.

Tablica 41.12. Ciśnieniomierze stosowane w instalacjach sprężonego powietrza

Typ ciśnieniomierza* i	Zakres ciśnień MFa	Rotlźraj zestyków	KJaSd dokładności	| S^dnica j '■ obudowy | | mrn j	Masa kg
M100-R/N-EZ3-2F	0 + 0,6 o-:-1 0+1,6 0 + 2,5 0+4	EZ3'2F	1,0	^! 100 ! 1 1 i ^1 ^! i	0,57
, M160-K/N-EZ-2F	o+o,c o+u> 0+1,6 0 + 2,5 0:-4	EZ3-2F	1,0	! | 160	0,36

I » Budowa zwykła bez kołnierza; R - przyłączenie do instalacji za pomocą króćca promie- i I iiiowcgo.

W uzasadnionych przypadkach należy również sygnalizować zanik napięcia zasilającego na zasilaniu głównym i na zasilaniu poszczególnych sprężarek.

Sygnalizację stanu ciśnienia powietrza wykonuje się dla ciśnienia sprężania i dla każdego ciśnienia roboczego. Powinno być sygnalizowane nadmierne obniżenie oraz wzrost ciśnienia.

Do pomiarów i sygnalizacji ciśnienia należy stosować ciśnieniomierze pomiarowe lub stykowe (tabl. 41.12). Zakres pomiarowy ciśnieniomierza pomiarowego powinien wynosić 160% ciśnienia roboczego.

41.11. Ustawienie zespołów sprężarkowych

Zespoły sprężarkowe należy instalować wg dokumentacji techniczno-ruchowej i instrukcji wytwórcy. W przypadku braku specjalnych wymagań powinny być spełnione następujące wymagania ogólne:

1.    Zespoły sprężarkowe z silnikiem o mocy do 3 kw można umocować na posadzce lub na zbiorniku sprężonego powietrza.

2.    Zespoły sprężarkowe z silnikiem o mocy większej niż 3 kW należy umocować na oddzielnych fundamentach odizolowanych od posadzki pomieszczenia.

3.    Odległość zbiornika sprężonego powietrza z zespołem sprężarkowym zabudowanym na nim od ścian nie powinna być mniejsza niż L0 m.

4.    Odległość zespołów sprężarkowych ustawionych na oddzielnych fundamentach od ścian nie powinna być mniejsza niż 1,0 m, a przejście między zespołami sprężarkowymi węższe niż 1,5 m.

5.    W pomieszczeniu zespołów sprężarkowych należy zainstalować gniazdo wtykowe 24 V do lampy przenośnej oraz gniazda 220 V i 3x380/220 V.

41.12. Dobór urządzeń wytwórczych sprężonego powietrza

61.12.1. Określenie zapotrzebowania na powietrze

Zapotrzebowanie na powietrze przez łączniki wysokiego napięcia oraz na straty w nieszczelnościach instalacji sprężonego powietrza określa się ustalając:

1)    zapotrzebowanie na powietrze w możliwych cyklach łączeniowych zakłóceniowych przez zainstalowaną aparaturę w czasie trwania awarii;

2)    zapotrzebowanie na powietrze w cyklach łączeniowych przez zainstalowaną aparaturę w czasie normalnej pracy w ciągu doby;

3)    zapotrzebowanie na powietrze w celu strat wskutek nieszczelności instalacji i aparatury oraz ewentualne zużycie powietrza na wentylacje wyłączników w ciągu jednej godziny.

Zapotrzebowanie na powietrze oblicza się dla stanu docelowego stacji. Liczbę cykli łączeniowych zakłóceniowych i normalnych dobowych przyjmuje się indywidualnie dla calcj stacji. W razie braku danych można posłużyć się wykresami podanymi na rys. 41.5.

Zapotrzebowanie F„, w dm³, na powietrze w czasie trwania awarii oblicza się wg następujących wzorów:

— dla rozdzielni z wyłącznikami pneumatycznymi

(41.1)

F. =    ^aw y^r>e 9_P+ *aw £kAg